زَبور 54 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

گۆن وتی ناما منا برَکّێن

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. گۆن سیمّی سازان. داوودئے شئیری گوَشتانک، هما وهدا که زێپئے مردم شاوولئے کِرّا شت و گوَشتِش: ”بارێن، داوود وتا مئے نیاما چێر دئیگا نه‌اِنت؟“

¹ او هُدا! گۆن وتی ناما منا برَکّێن. گۆن وتی زۆرا گناهئے بُهتاما چه منی سرا بٹگلێن.

² هُدایا! منی دْوایا گۆش کن و دپئے هبران بِشکن.

³ چیا که بیگانگ، منی دێما په دژمنی پاد آتکگ‌اَنت و سِتمگر منی کۆشئے پدا اَنت، هما که هُدایا وتی چمّانی دێما نئیارنت. اۆشت...

⁴ بله هئو! هُدا منی کُمک کنۆک اِنت، هُداوند منی زِندئے دارۆک اِنت.

⁵ منی دژمنانی بدی آیانی جندئے چَکّا کپات، وتی وپاداریئے سئوَبا، آیان گار کن.

⁶ او هُداوند! وتی دلکشّێن کُربانیگان ترا پێشَ کنان و تئیی نامئے شُگرا گِران، چیا که نێک اِنت.

⁷ پرچا که تئو منا چه هر سکّی و سۆریا رَکّێنتگ، منی چمّ دژمنئے پرۆش ورگئے شاهد بوتگ‌اَنت.