زَبور 48 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

مئے هُدائے شهر

کۆرهئے چُکّانی زَبور.

¹ هُداوند مزن و ستائے باز لاهک اِنت، مئے هُدائے شهرئے تها. آییئے پاکێن کۆه،

² سَهیونئے کۆه، زێبا گۆن وتی بُرزیا، سجّهێن جهانئے شادهی، شمالئے بُرزترێن بلندی، مَزَن‌شانێن بادشاهئے شهر اِنت.

³ هُدا آییئے بُرجان اِنت، وتا مُهرێن کلاتے پَجّارێنتگی.

⁴ بادشاه یکجاه بوتنت و هۆریا دێما شتنت،

⁵ بله اَنچش که شهرِش دیست، هئیران و هَبَکّه منتنت و تُرسانا جِستنت.

⁶ لرزگِش دلا کپت، دردے ترندێن چۆ که جنێنێئے چِلّگ و زَنکا.

⁷ تئو گۆن رۆدراتکی گواتا تَرْشیشئے بندنئے بۆجیگ پرۆشتنت.

⁸ هما دابا که اِشکتگ نون گۆن وتی چمّانَ گندێن، لشکرانی هُداوندئے شهرئے تها، مئے هُدائے شهرا که هُدا تان اَبد پاداریَ کنت. اۆشت...

⁹ او هُداوند! تئیی پرستشگاهئے تها مئے جُهلانکێن پگر و هئیال گۆن تئیی مِهرا اِنت.

¹⁰ او هُدا! تئیی نامئے پئیما، تئیی ستا زمینئے چارێن کُنڈان سرَ بیت. تئیی راستێن دست اَدل و راستیا پُرّ اِنت.

¹¹ چه تئیی دادرسیا یَهودائے مێتگ شادمان باتنت و سَهیونئے کۆه شادان.

¹² سَهیونا زیارت کنێت، آییئے چاگردا بگردێت و بُرجان هساب کنێت،

¹³ آییئے مُهرێن دیوالانی نێمگا شَرّیا هئیال گوَر دئیێت و سجّهێن کلاتانی بچارێت، تانکه گۆن نۆکێن نسلا بگوَشێت

¹⁴ که هُدا همِش اِنت، مئے هُدا، اَبد تان اَبد، هما اِنت که تان مرکا مئے رهشۆنَ بیت.