زَبور 46 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُدا مئے کلات اِنت

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی زَبور. ”اَلاموتئے“ تَرزئے سرا. سئوتے.

¹ هُدا مئے پناهگاه و زۆر و واک اِنت، مَدَت کنۆکے که سکّیانی وهدا تئیار اِنت.

² پمێشکا نترسێن، تُرے زمین بجمبیت و کۆه دریائے دلا بکپنت.

³ تُرے آییئے آپ گْرومبان و کپ و گجّ ببنت و کۆه چه آیانی گْرومبگا بلرزنت. اۆشت...

⁴ کئورے هست که جۆیی هُدائے شهرا شادمانَ کننت، بُرزێن اَرشئے هُدائے پاکێن جاگها.

⁵ هُدا شهرئے نیاما اِنت و شهرَ نسُریت، بامگواها هُدا مَدَتیَ کنت.

⁶ کئوم شۆرشَ کننت و هکومت سرشکونَ بنت، آ وتی تئوارا بُرزَ کنت و زمین آپَ بیت.

⁷ لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت، آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...

⁸ بیاێت هُدائے کاران بچارێت، بگندێت که آییا زمینا چۆنێن بێرانی آورتگ.

⁹ زمینئے چارێن کُنڈان جنگان هلاسَ کنت، کمانا پرۆشیت، نئیزها هورت هورتَ کنت و اَرّابهان آس مانَ داریت.

¹⁰ ”وتا بدارێت و بزانێت که من، هُدا آن، کئومانی سرا هُکمران و جهانا هاکم.“

¹¹ لشکرانی هُداوند گۆن ما گۆن اِنت، آکوبئے هُدا مئے کلات اِنت. اۆشت...