زَبور 42 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

زَبورئے دومی کتاب زَبور 42‏—72 او منی اَرواه! چیا پرێشان ائے؟

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. کۆرهئے چُکّانی شئیری گوَشتانک.

¹ آسکئے پئیما که په کئورئے آپان زهیروار اِنت، همے پئیما، او منی هُدا، منی اَرواه تئیی زهیران اِنت.

² منی اَرواه په هُدایا تُنّیگ اِنت، په زِند بکشۆکێن هُدایا، که بارێن کدی هُدائے بارگاها رئوان و آییئے دێما زاهرَ بان؟

³ شپ و رۆچ وراکُن اَرس اِنت، وهدے مردم مُدام منا گوَشنت: ”تئیی هُدا کجا اِنت؟“

⁴ وهدے وتی دلئے دردان درشانَ کنان، هئیالا کپان که چِه پئیما مزنێن مُچّیئے همراه اتان، جشنئے مزنێن مُچّیئے و گۆن شادهیئے کوکّار و شُگرگزاریئے سئوتان دێم په هُدائے لۆگا آیانی رهشۆن اتان.

⁵ او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟ چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟ اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن، چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان، وتی رَکّێنۆک و

⁶ وتی هُدایا. منی درونا اَرواه گیمّرتگ پمێشکا ترا چه اُرْدُنئے سرڈگار و هِرمۆنئے کۆها یاتَ کنان، چه میسارئے کۆها.

⁷ تئیی مزنێن آپشارانی گْرندا، جُهلانکی، جُهلانکیا گوانکَ جنت، تئیی سجّهێن چئول و مئوج، منی سرا پرُشتگ‌اَنت.

⁸ رۆچا، هُداوند وتی مِهرا دێمَ دنت و شپا سئوت و زێملی گۆن من اِنت، دْواے دێم په وتی زِند بَکشۆکێن هُدایا.

⁹ گۆن هُدایا که منی تلار اِنت گوَشان: ”چیا منا شمُشتگِت؟ چیا چه دژمنئے آزارا مۆتک بیاران؟“

¹⁰ دژمنانی شگانان، منی هڈّ هورت کرتگ‌اَنت، چیا که سجّهێن رۆچا منا گوَشنت: ”تئیی هُدا کجا اِنت؟“

¹¹ او منی اَرواه! چیا گیمّرتگئے؟ چیا منی دل و درونا پرێشان ائے؟ اۆست و اُمێت هُدائے سرا بکن، چیا که نۆکسرا هماییا نازێنان، وتی رَکّێنۆک و وتی هُدایا.