زَبور 36 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُدائے مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. هُداوندئے هزمتکار داوودئے زَبور.

¹ گناه، بدکارا مان آییئے دلئے جُهلانکیا گوانکَ جنت، آییئے چمّان هُداتُرسی نێست.

² چیا که آ وتی جندئے دلا همینچک وتی تئوسیپا کنت، که وتی گناها نزانت و چه آییا نپرت کرتَ نکنت.

³ دپئے هبری بدی و پرێب اِنت، چه اگلمندی و نێک‌کاریا دستی شُشتگ.

⁴ تنتنا وتی گندل و بسترا پندلَ سازیت، گُنهکاریئے راهی گپتگ و بدیا یلهَ نکنت.

⁵ او هُداوند! تئیی مِهر اَرشا رسیت و وپاداری تان جمبران.

⁶ تئیی اَدل و راستی بُرزترێن کۆهانی ڈئولا اِنت و اِنساپ، مزنێن جُهلانکیانی. او هُداوند! تئو ائے که انسان و هئیوانئے رَکّێنۆک ائے.

⁷ او هُدا! تئیی مِهر چنکدر پُراَرزش اِنت، بنی آدم تئیی بانزُلانی ساهگا پناهَ گیپت.

⁸ آ چه تئیی بارگاهئے سررێچێن نیامتان سێرَ بنت و چه وتی لزّتانی کئورا آیان سێراپَ کنئے.

⁹ چیا که زِندمانئے سرچمّگ تئو ائے و چه تئیی نورا اِنت که نورَ گِندێن.

¹⁰ په وتی دۆستداران وتی مِهرا مُدام برجاه دار و اَدل و راستیا په نێکدلان.

¹¹ پُرکِبرانی پاد منی سرا اێر مبات، بدکارانی دست منا سرگردان مکنات.

¹² بچار بدکار چِه پئیما کپتگ‌اَنت، هاکا سرشکون و پاد آتکَ نکننت.