زَبور 34 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوندئے نێکیا بچَشێت

داوودئے زَبور. هما وهدا که آییا اَبیمِلِکئے کِرّا وتا گنۆکانی پئیما کرت، چه اۆدا در کنگ بوت و وتی راها شت.

¹ دایما هُداوندا نازێنان آییئے ستا و سنا مُدام منی دپا اِنت.

² منی اَرواه هُداوندئے سرا پهرَ کنت، بێکِبرێن مردم بِشکننت و شادهی بکننت.

³ گۆن من هۆریگا هُداوندا مزنی بدئیێت، بیاێت که هئواریا آییئے ناما نازێنێن.

⁴ هُداوندُن شۆهاز کرت و منا پَسّئوی دات، چه منی سجّهێن تُرسان منا آزاتی کرت.

⁵ آ که چمِّش گۆن آییا اِنت دْرپشان اَنت، آیانی دێم هچبر شرمسارَ نبیت.

⁶ اے مِسکینا تئوار پِر جت، هُداوندا آییئے تئوار اِشکت و چه سجّهێن سکّیان رَکّێنتی.

⁷ هُداوندئے پرێشتگ هُداتُرسانی چپّ و چاگردا پَلّے بندیت و آیان نجاتَ دنت.

⁸ بچَشێت و بچارێت که هُداوند نێک اِنت، بَهتاور هما اِنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بیت.

⁹ او هُداوندئے پَلگارتگێنان! چه هُداوندا بترسێت، چیا که هُداتُرسان هچ کمّیے نێست.

¹⁰ ورناێن شێر مهتاج و شدیگَ بنت، بله هُداوندئے شۆهاز کنۆکان چه نێکیا هچ کمّیے نێست.

¹¹ او چُکّان! بیاێت و چه من بِشکنێت، من شمارا سَبکَ دئیان که هُداوندا چۆن بمَنّێت.

¹² چه شما کئے په زِندا هُدۆناک اِنت و وشّێن رۆچانی گِندگئے لۆٹۆک؟

¹³ وتی زبانا چه بدیا دور بدار و لُنٹان چه درۆگا.

¹⁴ چه بدیا پِر ترّ و نێکی کن، سُهل و اێمنیئے شۆهازا ببئے و همِشیئے رندا بکپ.

¹⁵ هُداوندئے چمّ گۆن پهرێزکاران اِنت و گۆشی هم په آیانی پریاتان پَچ.

¹⁶ هُداوندئے دێم بدکارانی هلاپا اِنت، تان آیانی یاتا چه جهانا ببُرّیت و گُمسار بکنت.

¹⁷ وهدے پهرێزکار پریاتَ کننت، هُداوندَ اِشکنت و آیان چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.

¹⁸ هُداوند گۆن پْرُشته‌دِلان نزّیک اِنت و درُشته‌روهانَ رَکّێنیت.

¹⁹ پهرێزکارا بازێن سکّی و سۆریَ رسیت، بله هُداوند آییا چه سجّهێن سکّیانَ رَکّێنیت.

²⁰ آییئے سجّهێن هڈّان مُهرَ داریت، چه آیان یکّے هم پرۆشگَ نبیت.

²¹ بدی بدکارا کُشیت و هما که چه پهریزکارا نپرتَ کنت، مئیاربارَ بیت.

²² هُداوند وتی هزمتکارانی زِندا رَکّێنیت، هرکَس که آییئے باهۆٹَ بیت، مئیاربارَ نبیت.