زَبور 18 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوند منی تلار اِنت

په سازگر و وش‌آوازانی سالارا. هُداوندئے هزمتکار داوودئے زَبور. داوودا اے زَبور هما وهدا په هُداوندا پِر بست که هُداوندا چه سجّهێن دژمنان و چه شاوولئے دستا رَکّێنت. داوودا چُش گوَشت:

¹ او هُداوند، او منی زۆر و واک! ترا باز دۆستَ داران.

² هُداوند منی تلار اِنت، منی کلات و منی رَکّێنۆک اِنت، منی هُدا منی تلار اِنت و هماییئے پُشتا باهۆٹ و مئیارَ بان. آ منی اِسپر اِنت، منی زۆراکێن رَکّێنۆک و منی سنگر.

³ هُداوندا که ستا و سنائے لاهک اِنت تئوارَ کنان و چه وتی دژمنانَ رکّان.

⁴ مرکئے ساد و بندان منا پتاتگ‌اَت و تباهی و زئوالیئے هار و هیرّۆپان منا تُرسێنتگ‌اَت.

⁵ مُردگانی جهانئے ساد و بندان پتاتگ‌اتان و گۆن مرکئے داما، دێم په دێم اتان.

⁶ وتی پرێشانیانی تها هُداوندُن تئوار جت و کُمک لۆٹگئے پریاتُن وتی هُدائے گوَرا بُرز کرت. آییا چه وتی پرستشگاها منی تئوار اِشکت و منی کُمک لۆٹگئے پریات آییئے گۆشان رَست.

⁷ نون زمین چَنڈت و جُمب و جۆشا لَگّت، کۆهانی بێه و بُنیات هم لرزتنت، چیا که آ هِژم گپتگ‌اَت.

⁸ چه آییئے پۆنزا دوتّ در آتک و سۆزناکێن آسے چه دپا، تپتگێن اَنگَر زبانُک جنَگا اتنت.

⁹ آسمانی اێر آورت و جَهل آتک، سیاهێن جمبر آییئے پادانی چێرا اَت.

¹⁰ کَرّوبیێئے بانزُلانی سرا نِشتگ‌اَت و گواتئے بانزُلانی سرا بال اَت.

¹¹ تهارۆکی وتی پۆشاکی کرت و جمبرانی گُبار و سیاهێن هئوری وتی چاگردئے کاپار کرتنت.

¹² رُژن و دْرپشناکی چه آییا دێما اَت و جمبر چست بئیگا اتنت، تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَر درَ کپتنت.

¹³ هُداوندا چه آسمانا گْرندِت و بُرزێن اَرشئے هُدایا چه تپتگێن سِنگ و آچشێن اَنگَران وتی تئوار سر دات.

¹⁴ آییا وتی تیر شانتنت و دژمن شنگ و شانگ کرتنت، گْرۆکی دئور دات و سرگردانی کرتنت.

¹⁵ دریائے آپراه گِندگ بوتنت و دنیائے بُنیات پدّر، چه تئیی نِهرّ و هکّلان چه تئیی پۆنزئے ترندێن گواتا، او هُداوند!

¹⁶ آییا چه بُرزادا دست شهارت و منا گپتی، چه زیادهێن آپا منا در آورتی و

¹⁷ چه زۆراورێن دژمنا رَکّێنت، چه آیان که نپرتِش منی سرا پرۆشتگ‌اَت، چیا که چه من زۆراکتر اتنت.

¹⁸ سکّی و سۆریانی رۆچا، منی دێما در آتکنت، بله هُداوند منی پُشت و پناه اَت.

¹⁹ آییا منا پْراه و اێمنێن جاگهے آورت و منا رَکّێنتی، چیا که چه من باز وشّ و رزا اَت.

²⁰ هُداوندا په منی پهرێزکاریا گۆن من نێکی کرتگ، منی دستانی پاکیئے مُزّ بَکشاتگ،

²¹ چیا که من هُداوندئے راه یله نداتگ و چه هُدایا دێم په بدیا نشُتگان.

²² آییئے پرمان مُدام منی چمّانی دێما بوتگ‌اَنت و آییئے هُکم چه وت دور نداشتگ‌اَنت.

²³ آییئے دێما تمان و بےائیب بوتگان و وتا چه گناها دور داشتگ.

²⁴ هُداوندا منی پهرێزکاریانی مُزّ داتگ، آییا منی دستانی پاکی دیستگ.

²⁵ تئو گۆن وپاداران وپادار ائے و گۆن تچکێنان تچک.

²⁶ گۆن پاکێنان پاک ائے و بله گۆن رِپک‌کاران چالاک.

²⁷ چیا که تئو بێکِبرانَ رَکّێنئے، بله پُرکبر و گُروناکان چم‌جَهلَ کنئے.

²⁸ او هُداوندێن هُدا! تئو منی چِراگا رُژناگَ کنئے. هما اِنت که منی تهارۆکیان رۆشنَ کنت.

²⁹ گۆن تئیی مَدَتا لشکرێئے سرا اُرُش و هَملهَ بران و گۆن هُدائے کُمکا اِنت که چه بُرزێن دیوالان کُپَّ کنان.

³⁰ هئو! هُدائے راه تمان و کاملێن راهے، هُدائے هبر بےائیب اَنت، په هرکَسا که آییئے گوَرا پناهَ زوریت، اِسپرے.

³¹ هُداوندا اَبێد، کئے هُدا اِنت و هُدایا اَبێد، کئے تلار؟

³² اے هُدا اِنت که منا زۆر و واکَ دنت و منی راها تمان و بےائیبَ کنت.

³³ منی پادان آسکانی پئیما تێزَ کنت و منا بُرزیانی اۆشتگا لاهِکیَ دنت.

³⁴ منی دستان په جنْگا آزمودگَ کنت، تان باسکُن بْرنجێن کمانا بلپّێنیت و چۆٹ بکنت.

³⁵ تئو وتی سۆبێن بئیگئے اِسپرا منا بَکشئے و راستێن دستِت منی پُشت و پناه اِنت، تئیی نرم‌دلی و بێکبری منا مزنیَ دنت.

³⁶ تئو منی پادانی چێرئے راها پْراهَ کنئے تانکه پادُن ملرزنت.

³⁷ دژمنانی رندا کپان و منی دست په آیانَ رسیت، تان هلاک مبنت، پِر نترّان.

³⁸ اَنچش زمینا جنان که پاد آیگئے مۆه و واکِش مبیت، منی پادانی چێرا کپنت.

³⁹ تئو په جنْگا منا زۆر و واکَ بَکشئے و دژمنان منی پادانی چێرا دئورَ دئیئے.

⁴⁰ منی پادان دژمنانی گَردنئے سرا اێرَ کنئے و من وتی دژمنان گار و گُمسارَ کنان.

⁴¹ په کُمکا پِریاتَ کننت بله رَکّێنۆکے نێست، چه هُداوندا کُمکَ لۆٹنت، بله پَسّئوَ ندنت.

⁴² من آیان هاکَ کنان و گواتا دئیان، دَمک و کوچهانی گِلئے پئیما چنڈان.

⁴³ تئو منا چه مردمانی جنْگ و چۆپانَ رَکّێنئے و کئومانی سردارَ کنئے، هما مردم منی هزمتا کننت که منِش پجّاهَ نئیاران.

⁴⁴ تان منی تئوارا اِشکننت، پرمانَ برنت، دَرامد منی دێما وتی سرا جَهلَ کننت.

⁴⁵ آ دِلتْرَکَّ بنت، لرزان و دْرهان چه وتی کلاتانَ تچنت.

⁴⁶ هُداوند زندگ اِنت. په منی تلارێن هُدایا نازێنک. منی رَکّێنۆکێن هُدایا شان و شئوکت بات.

⁴⁷ هُدا اِنت که منی بێرا گیپت، کئوم و راجان منی چێردستیا نادێنیت و

⁴⁸ منا چه دژمنانَ رَکّێنیت. هئو! تئو منی دژمنانی دێما منا سرپرازَ کنئے و چه زالمێن مردمانَ چُٹّێنئے.

⁴⁹ او هُداوند! پمێشکا ترا کئومانی نیاما ستا کنان و تئیی ناما نازێنان.

⁵⁰ آ وتی بادشاها مزنێن سۆب و پێرۆزیَ بَکشیت و وتی رۆگن پِر مُشتگێنا مِهرَ کنت، بزان داوود و آییئے نَسل و پدرێچا تان اَبد.