زَبور 148 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوندئے شان چه زمین و آسمانا بُرزتر اِنت

¹ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه آسمانان هُداوندا بنازێنێت، برزێن جاگهان آییا ستا کنێت.

² او آییئے سجّهێن پرێشتگان! آییا ستا کنێت. او آییئے سجّهێن آسمانی لشکران! آییا ستا کنێت.

³ او ماه! او رۆچ! آییا ستا کنێت. او سجّهێن دْرپشناکێن اِستاران! آییا ستا کنێت.

⁴ او بُرزێن اَرش! آییا ستا کن. او آسمانئے سربرئے آپان! آییا ستا کنێت.

⁵ اے سجّهێن، هُداوندئے ناما ستا بکناتنت، چێا که چه هماییئے هُکما جۆڑ بوتگ‌اَنت.

⁶ هماییا اے سجّهێن، اَبد تان اَبد برجاه داشتگ‌اَنت و اَنچێن هُکمے داتی که هچبر دئور دئیگ و ناکار کنگَ نبیت.

⁷ هُداوندا چه زمینا ستا کنێت، شما او سجّهێن دریایی سَهداران و زِرئے سجّهێن جُهلانکیان،

⁸ او گِرۆک و ترۆنگل، برپ و جمبران، او توپانێن گواتان که هماییئے هُکما برجاهَ دارێت،

⁹ او کۆه و سجّهێن جُمپان، او نیبگی درچک و سجّهێن گَزّان،

¹⁰ او رستر و سجّهێن دَلوَتان، او کسانێن جانوَر و بالی مُرگان،

¹¹ او زمینئے بادشاه و سجّهێن کئومان، او زمینئے شهزادگ و سجّهێن هاکمان،

¹² او ورناێن مردێن و جنێنان، او پیرێنان، گۆن چُکّان یکجاه!

¹³ اے سجّهێن، هُداوندئے ناما ستا بکناتنت، چێا که تهنا هماییئے نام مزن‌شان اِنت، هماییئے شان و شئوکت چه زمین و آسمانا بُرزادتر اِنت.

¹⁴ آییا کانٹے په وتی کئوما بُرز کرتگ، آییئے سجّهێن وپادارێن هزمتکارانی ستا، اِسراییلئے ستا، کئومے که گۆن آییئے دلا نزّیکّ اِنت. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.