زَبور 146 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوند بندیگان آزاتَ کنت

¹ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. او منی ارواه! هُداوندا بنازێن.

² تان زندگ آن هُداوندا ستا کنان تانکه هَستان وتی هُدایا نازێنان.

³ شهزادگانی سرا تئوکل مکنێت، مردمانی سرا، که رَکّێنتَ نکننت.

⁴ اَرواهِش که درَ کئیت، زمینا پِرَ ترّنت و هما رۆچا آیانی سجّهێن شئور و هئیال گار و زئوالَ بنت.

⁵ بَهتاور هما اِنت آکوبئے هُدا آییئے کُمکّ اِنت، هما که اُمێتی وتی هُداوندێن هُدائے سرا اِنت،

⁶ هماییئے سرا که زمین و آسمانئے جۆڑ کنۆک اِنت و دریا و هر چے که دریایا هست، هماییئے سرا که تان اَبد وپادار اِنت،

⁷ زُلم دیستگێنانی دادرسیا کنت و شدیگان وراکَ دنت. هُداوند بندیگان آزاتَ کنت،

⁸ هُداوند کۆرانی چمّان پچَ کنت، هُداوند همایان چستَ کنت که لگَتمال اَنت، هُداوند پهرێزکاران دۆستَ داریت،

⁹ هُداوند درامدانی نِگهپانیا کنت و چۆرئو و جنۆزامانی هئیالا داریت، بله بدکارانی راها چَپّ و چۆٹَ کنت.

¹⁰ هُداوند تان اَبد بادشاهیَ کنت، تئیی هُدا، او سَهیون، نَسلانی نَسل. هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا.