زَبور 129 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

منا آزارِش داتگ

دێم په اورشَلیما برزاد رئوگئے سئوتے.

¹ ”آیان منا چه ورناییا سکّ باز آزار داتگ،“ اِسراییل بگوَشات:

² ”منا چه ورناییا سک باز آزارِش داتگ بله منا چێردستِش کُرت نکرتگ.

³ ننگار کنۆکان منی سْرێن ننگار کرتگ و پَل دْراج کرتگ‌اَنت.

⁴ بله هُداوند آدل اِنت، بدکارانی زمزیلی سِستنت و منا آزاتی کرت.“

⁵ هما که چه سَهیونا نپرتَ کننت، شرمسار بات و پُشتا بکِنزاتنت.

⁶ چۆ بانانی سرئے کاها باتنت که چه رُدگا پێسر هُشکَ بیت،

⁷ که رُنۆکئے پنجگئے پُرّے نبیت، چِنۆکئے بَگلا پُرَّ نکنت.

⁸ رَهگوَزے هم په آیان نێک‌دْوا مکنات و مگوَشات: ”هُداوند شُمارا برکت بدئیات، ما هُداوندئے ناما شُمارا برکتَ دئیێن.“