زَبور 122 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوندئے لۆگا برئوێن

دێم په اورشَلیما برزاد رئوگئے سئوتے. داوودئے زَبور.

¹ آیان که گوَشت: ”هُداوندئے لۆگا برئوێن“ من شادان بوتان.

² چۆن وَشّ، مئے پاد چه تئیی دروازگان پُتِرتگ و اۆشتاتگ‌اَنت، او اورشَلیم!

³ اورشَلیم انچُش بندگ بوتگ که شهر چه هر نێمگا گۆن وت چۆ تَگِردێا گوپتگ.

⁴ همۆدا که کبیلهَ رئونت، هُداوندئے کبیله که هُداوندئے ناما بنازێننت هما اَهد و کَرارئے هسابا که اِسراییلا دئیگ بوتگ.

⁵ اۆدا دادرسیئے تهت برجاه دارگ بوتگ‌اَنت داوودئے کَهۆل و هاندانئے تهت.

⁶ په اورشَلیمئے اێمنیا دْوا کنێت، هرکَس که ترا، او اورشَلیم، دۆستَ داریت، آسودگ بات.

⁷ تئیی شهرئے دیوالانی تها سُهل و اێمنی بات و تئیی کلاتان آسودگی.

⁸ وتی برات و سنگتانی هاترا گوَشان: ”ترا سُهل و اێمنی سر بات.“

⁹ وتی هُداوندێن هُدائے لۆگئے هاترا تئیی آباد بئیگئے لۆٹۆک آن.