زَبور 112 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُدادۆستانی بَهتاوری

¹ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. بَهتاور اِنت هما که هُداوندئے تُرس آییئے دلا اِنت، هما که آییئے هُکمی سکّ باز دۆستَ بنت.

² آییئے نَسل و اۆبادگ زمینئے سرا پُرزۆرَ بنت، برکت نێکدلانی پدرێچا رسیت.

³ آییئے لۆگ چه مال و مِلکتا پُرَّ بیت و آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجمَ مانیت.

⁴ په نێکدلان مان تهارۆکیا هم رُژنَ دْرپشێنیت، آ مهربان، رَهم کنۆک و آدل اِنت.

⁵ بَکشنده و وام‌دِهێن مردمئے آسَر شَرَّ بیت، هما که وتی کاران په انساپَ کنت.

⁶ چێا که آ هچبر لرزێنَگَ نبیت، پهرێزکارێن مردمے تان اَبد یات کنگَ بیت.

⁷ آ چه بدێن هالانَ نتُرسیت، دلی جَم اِنت، تئوکلی هُداوندئے سرا اِنت.

⁸ آییئے دل مُهر اِنت، نتُرسیت، نێٹ وتی دژمنانی شِکستا گندیت.

⁹ گۆن گریب و نێزگاران بێهساب بکشنده اِنت، آییئے پهرێزکاری تان اَبد برجم اِنت. آییئے کانٹ په شانے بُرز کنگَ بیت.

¹⁰ بدکارَ گندیت و هِژمناکَ بیت، چه زهرا دنتانَ درُشیت و آپَ بیت، بدکارئے واهگ نامُرادَ بنت.