زَبور 111 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

هُداوندئے کار راست و په اَدل اَنت

¹ هُداوندا بنازێنێت، هَلّێلویا. چه دلئے جُهلانکیا هُداوندئے شُگرا گران، نێکدلانی دیوانا، مُچّیئے نیاما.

² هُداوندئے کار مزن اَنت، هرکَسئے دلا که نِشتگ‌اَنت، آیانی سرا په شرّی پگرَ کننت.

³ آییئے کار شاندار و پُرشئوکت اَنت و آییئے اَدل تان اَبد برجمَ مانیت.

⁴ آییا وتی باکَمالێن کار یادگار کرتگ‌اَنت، هُداوند مهربان و رهم کنۆک اِنت.

⁵ آ همایان وراکَ دنت که آییئے تُرسِش دلا اِنت، وتی اَهد و کَرارا تان اَبد یاتَ کنت.

⁶ وتی کارانی زۆری وتی کئومارا پێش داشتگ، درکئومانی میراسی وتی کئومارا داتگ‌اَنت.

⁷ آییئے دَستانی کار راست و په اَدل اَنت و سجّهێن رهبندی پُراِهتبار.

⁸ اَبد تان اَبد مُهر و مُهکم اَنت، په راستی و تچکی کنگ بوتگ‌اَنت.

⁹ آییا وتی کئوم مۆکِتگ، تان اَبد وتی اَهد و کَراری برجم داشتگ. آییئے نام پاک و باکمال اِنت.

¹⁰ هُداوندئے تُرس داناییئے بِندات اِنت. هما که آییئے رهبندانی رَندگیریا کننت، آیان شرّێن زانتکاریَ رسیت. تان اَبد ستا هماییئیگ اِنت.