مَرکاس 2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

لَنگ و مُنڈێن مردێئے دْرهبکشی

¹ لهتێن رۆچا و رَند، ایسّا پدا کَپَرناهوما آتک و اے هبر شِنگ و تالان بوت که آ لۆگا اِنت.

² گڑا، همینکدر مردم آتک و مُچّ بوت که لۆگئے دپا اۆشتگئے جاگه هم نێست‌اَت. ایسّا هُدائے هبران مهلوکا درس و سَبکّ دئیگا اَت.

³ هما دمانا، چار مردم یکّ لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آرگا اَت،

⁴ بله چه مردمانی بازێن مُچّیا، مُنڈِش ایسّائے نزّیکّا آورت نکرت. پمێشکا، لۆگئے سرا سر کپتنت، لۆگئے سرِش ٹُنگ کرت و مُنڈِش گۆن نِپادا، جَهل اێر دات.

⁵ ایسّایا که آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لَنگا گوَشتی: ”او منی چُکّ! تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“

⁶ بله شَریَتئے لهتێن زانۆگر که اۆدا نِشتگ‌اَت، وتی دلا گوَشتِش:

⁷ ”آ په چے چُشَ گوَشیت؟ اے کُپرے. اَبێد چه هُدائے جندا، دگه کَسّ گناهان بَکشتَ نکنت.“

⁸ هرچے که آیانی دلا اَت، ایسّایا هما دمانا مارت و گوَشتی: ”شما په چے وتی دلا چُشێن هئیالَ کنێت.

⁹ وت بگوَشێت، گۆن اے لَنگا کجام هبر آسانتر اِنت: ’تئیی گناه بَکشگ بوتگ‌اَنت‘ یا: ’پاد آ، وتی نِپادان بزور و برئو‘؟

¹⁰ بله من پمێشکا اے هبر کرت تان شما بزانێت، من که انسانئے چُکّ آن، منا اے دنیایا گناهانی پهِلّ کنگئے واک و اِهتیار هست.“ پدا گۆن آ لَنگا گوَشتی:

¹¹ ”ترا گوَشان، پاد آ، وتی نِپادان بزور و لۆگا برئو.“

¹² گڑا مرد سجّهێنانی دێما پاد آتک، وتی نِپادی زرتنت و ڈنّا شت. سجّهێن مردم هئیران بوتنت، هُدااِش ستا کرت و ساڑات و گوَشتِش: ”ما چُشێن کار هچبر ندیستگ‌اَت.“

لاویئے لۆٹاێنگ

¹³ ایسّا، پدا گوَرمئے لَمبا شت. مردمانی مزنێن رُمبے آییئے کِرّا آتک، ایسّایا آ مردم تالیم داتنت.

¹⁴ اَنچُش که ایسّا راها رئوگا اَت، هَلْپیئے چُکّ لاوی‌ای دیست که سُنگ و مالیات گِرگئے جاگها نِشتگ‌اَت. گۆن آییا گوَشتی: ”بیا، منی رَندگیریا بکن.“ آ پاد آتک و ایسّائے همراه بوت.

¹⁵ وهدے ایسّا لاویئے لۆگا په ورگا نِشتگ‌اَت، دگه بازێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردمے گۆن ایسّا و آییئے مریدان نان ورگا اَت. چێا که بازێنے آییئے مَنّۆک اَت.

¹⁶ شَریَتئے پَریسی زانۆگران، وهدے ایسّا گۆن اے ڈئولێن مردمان یکجاه ورگا دیست، گۆن ایسّائے مریدان گوَشتِش: ”آ چێا گۆن سُنگی و گُنهکاران هۆر نِشتگ و ورگا اِنت؟“

¹⁷ اے هبرانی اِشکنگا رَند، ایسّایا گوَشت: ”دْراه و سلامتێن مردمان، داکتر پکار نه‌اِنت، نادْراهان داکتر پکار اِنت. من په پهرێزکاران نئیاتکگان، گُنهکارانی لۆٹگ و گْوانک جنَگا آتکگان.“

رۆچگئے بارئوا

¹⁸ یَهیائے مرید و پَریسی رۆچگ اَتنت. نون مردم ایسّائے کِرّا آتکنت و جُستِش کرت: ”چیا یَهیا و پَریسیانی مرید رۆچگَ دارنت، بله تئیی مرید رۆچگَ نبنت؟“

¹⁹ ایسّایا گۆن مِسالێا پَسّئو دات: ”سور و آرۆسئے مهمان، تان سالۆنک نِشتگ، رۆچگ بوتَ کننت؟ نه، تانکه سالۆنک گۆن آیان گۆن اِنت، رۆچگَ نبنت.

²⁰ بله آ رۆچَ کئیت که سالۆنک چه آیان جِتا کنگَ بیت، گڑا آ رۆچگَ دارنت.

²¹ هچکَس چه نۆکێن گُدێا چُنڈے ندرّیت و کوَهنێن پَشکا پَچّ و پینگَ نجنت، چێا که نۆکێن گُدئے پَچّ نزَّ کئیت و کوَهنێن پَشکا گێشترَ دِرّیت.

²² هچکَس هم نۆکێن شرابا، کوَهنێن زِکّان مانَ نکنت، چێا که نۆکێن شراب، زِکّانَ تْراکێنیت و دِرّیت. زِکّ و شراب، هر دو زئوالَ بنت. نۆکێن شرابا، نۆکێن زِکّان مانَ کننت.“

ایسّا شَبَّتئے واجه و واهند اِنت

²³ شَبَّتئے رۆچێا، ایسّا چه گندمی کِشارانی تۆکا گوَزگا اَت. آییئے مریدان راه رئواجکا چه آ کِشاران لهتێن هۆشگ سِست.

²⁴ پَریسیان گۆن ایسّایا گوَشت: ”بچار، چێا تئیی مرید شَبَّتئے رۆچا اَنچێن کارَ کننت که رئوا نه‌اِنت؟“

²⁵ ایسّایا گوَشت: ”زانا، شما نئوانتگ، وهدے داوود و آییئے همراه شدیگ بوتنت و آیان چیزّے په ورگا نێست‌اَت، گڑا داوودا چے کرت؟

²⁶ مسترێن دینی پێشوا آبیاتارئے زمانگا، داوود هُدائے پاکێن لۆگا شت و وت گۆن همراهان هُدائے ناما هما هئیراتی و پاکوَنڈێن نگنِش وارتنت که، اَبێد چه دینی پێشوایان دگه هچکَسا آیانی ورگئے هَکّ نێست‌اَت.“

²⁷ پدا، گۆن آیان گوَشتی: ”هُدایا شَبَّتئے رۆچ په مردمان پێدا کرتگ، مردم په شَبَّتئے رۆچا پێدا نکرتگ‌اَنت.

²⁸ پمێشکا، من که انسانئے چُکّ آن، منا شَبَّتئے رۆچئے اِهتیار هم هست.“