مَرکاس 12 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

بدێن باگپانانی مِسال

¹ ایسّایا، رَندا گۆن مِسال و دَروَر وتی هبر گۆن آیان بُنگێج کرت و گوَشتی: ”مردێا انگوری باگے اَڈّ کرت. آییئے چپّ و چاگردا پَلّ و پَسیلی بست، په انگورانی شیرگئے گِرگا کَلّ و کُمبے جۆڑی کرت و په نِگهپانیا یکّ بُرجے هم بستی. رَندا باگی په کُنندهکاری و زمان لهتێن باگپانئے دستا دات و وت سپرێا شت.

² وهدے انگورئے مۆسم بوت، آییا هِزمتکارے زمان‌زورێن باگپانانی کِرّا راه دات تان چه باگا کمّے نیبگ بیاریت،

³ بله باگپانان اے هِزمتکار لَٹّ و کُٹّ کرت و گۆن هۆرک و هالیگێن دستان پِر تَرّێنت.

⁴ گڑا، هُدابُندا دگه هِزمتکارے دێم دات. آیان، آییئے سر هم پرۆشت و بے‌اِزّت کرت.

⁵ پدا دگه هِزمتکارے رئوانی دات و باگپانان آ هم جت و کُشت. همے ڈئولا، آییا دگه بازێن هِزمتکارے راه دات، بله باگپانان لهتێن جت و لهتێن کُشت.

⁶ نون په راه دئیگا آییئے کِرّا یکّ کَسے پَشت کپتگ‌اَت، آییئے دۆستێن مردێن‌چُکّ اَت. گُڈسرا، وتی هما چُکّی رئوان دات، هئیالی کرت بلکێن آییئے روا بدارنت.

⁷ بله باگپانان وت‌مان‌وتا گوَشت: ’باگئے میراس‌دار همِش اِنت، بیاێت اِشیا هم کُشێن، تانکه مِلک و میراس مئے ببنت.‘

⁸ گڑا گپت و کُشتِش و جۆنِش چه باگا ڈَنّ، دئور دات.“

⁹ ایسّایا جُست کرت: ”نون شمئے گُمانا باگئے هُدابُند چے کنت؟ آ کئیت، باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت.

¹⁰ زانا، شما پاکێن کتابا نئوانتگ: آ سِنگ که بان‌بَندێن اُستایان پسند نکرت و نزُرت هما سِنگ، بُنهِشت بوت.

¹¹ اے هُداوندئے کار اِنت و مئے چمّان اَجَب اِنت.“

¹² نون آیان لۆٹت ایسّایا دَزگیر بکننت، چێا که زانتِش ایسّایا اے مِسال همایانی بارئوا آورتگ، بله چه مردمانَ تُرستِش. گڑا ایسّااِش اِشت و شتنت.

مالیاتئے بارئوا

¹³ رَندا، آیان لهتێن پَریسی و هیرودی ایسّائے کِرّا رئوان دات تان آییا چه آییئے جندئے هبران مان بگیشّێننت.

¹⁴ نون آتک و جُستِش کرت: او استاد! ما زانێن که تئو تچک و راستێن مردمے ائے و هرچے گوَشئے په راستیا گوَشئے و هچکَسێئے نێمگا نگرئے، چێا که سجّهێنان په یکّ چمّێا چارئے و گۆن راستی و دلستکی هُدائے راها سۆجَ دئیئے. بارێن، رومئے بادشاه کئیسَرا، سُنگ و مالیات دئیگ رئوا اِنت یا نه؟ ما آییا مالیات بدئیێن یا مدئیێن؟

¹⁵ ایسّایا آیانی اے دوتل و دوپۆستی زانت و گوَشتی: ”چیا منا چَکّاسگا اێت؟ یکّ دینارے بیارێت تان بچاران.“

¹⁶ آیان دینارے آورت. جُستی کرت: ”اِشیئے سرا کئیی نام و نَکش پِر اِنت؟“ آیان پَسّئو دات: ”کئیسَرئے.“

¹⁷ نون ایسّایا گوَشت: ”گڑا کئیسَرئیگا کئیسَرا بدئیێت و هُدائیگا هُدایا بدئیێت.“ چه اے پَسّئوا، آ هئیران و هَبَکَّه منتنت.

آهِرَت و سانگ و سور

^18-19 رَندا، لهتێن سَدوکی، که آهِرَتئے نمَنّۆک اَنت، ایسّائے کِرّا آتک و جُستِش کرت: ”او استاد! موسّایا په ما نبشتگ: اگن کَسێئے سور کرتگێن براتے بے چُکّا بمریت و جنۆزامی زندگ ببیت، گڑا آییئے برات باید اِنت گۆن آ جنۆزاما سور بکنت تانکه چُکّ و رَند و راهے په وتی براتا بِلّیت.

²⁰ اے ڈئولا، هپت برات اَتنت. ائولی براتا جَنے گپت و بے چُکّا مُرت،

²¹ گڑا دومی براتا گۆن آ جنۆزاما سور کرت، بله آ هم بے چُکّا مُرت. سئیمی برات هم، همے ڈئولا.

²² چه هپتێن براتان هچکَسا په وت رَند و راهے نه‌اِشت. گُڈسرا، آ جنێن هم مُرت.

²³ نون تئو بگوَش، آهِرَتئے رۆچا اے جنێن کجام براتئیگَ بیت؟ چێا که هر هپتێن براتان باریگ باریگا گۆن آییا سور کرتگ‌اَت.“

²⁴ ایسّایا گوَشت: ”شما گُمراه نه‌اێت؟ پرچا که نه چه پاکێن کتابان چیزّے سَرکِچَ ورێت و نه هُدائے واک و زۆرا سرپدَ بێت.

²⁵ مُردگ که جاهَ جننت، نه سورَ کننت و نه سور دئیگَ بنت، آسمانی پرێشتگانی ڈئولا بنت.

²⁶ مُردگانی پدا زندگ بئیگ و جاه جنَگئے بارئوا، زانا شما موسّائے کتابا بُن گپتگێن ڈۆلُکئے کِسّه نئوانتگ، که هُدایا گۆن موسّایا چۆن هبر کرت؟ ’من آن، اِبراهێمئے هُدا، اِساکئے هُدا و آکوبئے هُدا.‘

²⁷ بزان آ، مُردگانی هُدا نه‌اِنت، زندگێنانی هُدا اِنت. شما باز رَد وارتگ.“

مسترێن هُکم

²⁸ چه شَریَتئے زانۆگران یکّے، آیانی اے هبران گۆش دارگا اَت و آییا مارِت که ایسّا شَرّ پَسّئو دئیگا اِنت، نزّیکّا آتک و جُستی کرت: ”شَریَتئے مسترێن هُکم کجام اِنت؟“

²⁹ ایسّایا پَسّئو دات: ”شَریَتئے مسترێن هُکم اِش اِنت: ’او اِسراییل! گۆش دار: هُداوند، مئے هُدا، یکتاێن هُدا اِنت،

³⁰ وتی هُداوندێن هُدایا، په دل، گۆن سجّهێن جان و ساه، گۆن سجّهێن پَهم و پِگر و گۆن سجّهێن وس و واکا دۆست بدار.‘

³¹ دومی هُکم اِش اِنت: ’گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.‘ چه اے دوێنان، دگه مسترێن هُکم نێست.“

³² گڑا، شَریَتئے زانۆگرا گوَشت: ”او استاد! تئو سکّ راست و شَرّ گوَشت، په راستی که هُدا یکّے و اَبێد چه آییا، هُداے نێست.

³³ آییا په دل، گۆن سجّهێن پَهم و پِگر و سَرجمێن وس و واکا دۆست دارگ و همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر کنگ چه سجّهێن هئیراتیێن سۆچَگی تُهپه و سجّهێن کُربانیگان شرتر اِنت.“

³⁴ وهدے ایسّایا دیست آییا داناێن پَسّئوے دات، گوَشتی: ”تئو چه هُدائے بادشاهیا دور نه‌ائے.“ چه اِد و رَند، هچکَسا دل نکرت چه ایسّایا چیزّے جُست بکنت.

مَسیه کئیی چُکّ اِنت؟

³⁵ وهدے ایسّایا، مزنێن پرستشگاها تالیمَ دات، جُستی کرت که ”شَریَتئے زانۆگر چِه پئیما گوَشنت مَسیه داوود بادشاهئے چُکّ اِنت؟

³⁶ داوودا وت چه هُدائے پاکێن روهئے شُبێن و اِلهاما گوَشتگ: هُداوندا گۆن منی هُداوندا گوَشت منی راستێن نێمگا بنند تان هما وهدا که تئیی دژمنان تئیی پادانی چێرا دئور بدئیان.

³⁷ اگن داوودئے جند، مَسیها وتی هُداوندَ گوَشیت، گڑا آ چۆن داوودئے چُکّ بوتَ کنت؟“ مردمانی مُچّیا گۆن وشّی و شادهی، ایسّائے هبر گۆشَ داشت.

ایسّا شَریَتئے زانۆگران پاشکَ کنت

³⁸ پدا، ایسّایا وتی تالیمانی تها گوَشت: ”چه شَریَتئے زانۆگران هُژّار بێت که آیان، دْراجێن جامگ و کباه گوَرا کنگ دۆستَ بیت و بازارانی تَرّ و گردا، چه مردمان وشّاتک و دْرَهباتَ لۆٹنت.

³⁹ کَنیسَهانی شرترێن جاهان گچێنَ کننت و مهمانیان، ائولی رِدئے نندگِش پسند اِنت.

⁴⁰ جنۆزامانی لۆگان گۆن مالواریا برنت و په پێش دارگا وتی دْوا و سَنایان دْراجکَشَّ کننت. اِشان سکترێن سِزا و پدمُزَّ رسیت.“

جنۆزامێئے پاکونڈی هئیرات

⁴¹ ایسّا، مزنێن پرستشگاهئے هئیراتانی پێتیئے دێم په دێما نِشتگ‌اَت و هما مردمان چارگا اَت که اے پێتیا زَرِّش دئورَ دات. چه زَرداران بازێنێا، زیادهێن زَرّے اێر کرت.

⁴² گڑا، گریب و بێوسێن جنۆزامے آتک و دو پئیسه‌ای پێتیا مان کرت.

⁴³ نون ایسّایا مرید وتی کِرّا لۆٹتنت و گوَشتی: ”شمارا راستێنَ گوَشان، اے بێوسێن جنۆزاما چه آ سجّهێنان گێشتر زرّ پێتیا مان کرت.

⁴⁴ چێا که آ دگران چه وتی گێشێن مالا چیزُّکے دات، بله اے جنۆزاما، گۆن وتی نێزگاری و گریبیا، هرچے که آییا هست‌اَت داتی، بزان وتی سجّهێن بُنمال.“