مَرکاس 1 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

پاکشۆدۆکێن یَهیائے کُلئو

¹ ایسّا مَسیه، هُدائے چُکّئے وشّێن مِستاگئے بُنگێج و شروهات.

² اَنچُش که اِشئیا نبیئے کتابا نبشته اِنت: بچار، من وتی کاسِدا چه تئو پێسر راهَ دئیان که آ، تئیی راها تچک و تئیارَ کنت.

³ گیابانا، کَسے گْوانکَ جنت: هُداوندئے راها تئیار و آییئے کِشکا راست و تچک بکنێت.

⁴ پاکشۆدۆکێن یَهیا گیابانا زاهر بوت و گْوانکی جت: ”چه وتی گناهان پشۆمان ببێت، تئوبه بکنێت و پاکشۆدی بکنێت که بَکشگَ بێت.“

⁵ مردم، چه یَهودیَهئے سجّهێن مێتگ و کلّگان و چه اورشَلیمئے شهرا آییئے کِرّا شتنت. وتی گناهِش منّتنت و یَهیایا اُردُنئے کئورا پاکشۆدیَ داتنت.

⁶ یَهیایا چه اُشترئے پُٹان گوَپتگێن پۆشاک گوَرا اَت و پۆستێن کمربندے لانکا بستگ‌اَتی. آییا، مَدَگ و گیابانی بێنگَ وارت.

⁷ یَهیایا جارَ جت و گوَشتی: ”چه من و رَند، مردے کئیت که چه من باز زۆرمندتر اِنت و منا اے لاهکی هم نێست که کۆنڈان بکپان و آییئے کئوشبندان ببۆجان.

⁸ من شمارا گۆن آپا پاکشۆدیَ دئیان، بله آ شمارا گۆن هُدائے پاکێن روها پاکشۆدیَ دنت.“

ایسّائے پاکشۆدی و چَکّاس

⁹ آ رۆچان، ایسّا چه جَلیلئے دَمگئے شهر ناسِرَها آتک و اُردُنئے کئورا یَهیائے دستا پاکشۆدی دئیگ بوت.

¹⁰ اَنچُش که آ چه آپا در آیگا اَت، دیستی که آسمانئے دپ پَچ بوت و هُدائے پاکێن روه کپۆتێئے دْرۆشما آتک و آییئے سرا اێر نِشت.

¹¹ چه آسمانا اے تئوار آتک: ”تئو منی دۆستێن بَچّ ائے و من چه تئو باز وشّ و رَزا آن.“

¹² هما وهدا پاکێن روها ایسّا گیابانا رئوان دات.

¹³ آ، تان چِلّ رۆچا گیابانا مَنت و شئیتان آییا باز چَکّاسگا اَت. اۆدا جنگلی جانوَر هم گۆن آییا هۆر اَتنت و پرێشتگان آییئے هِزمت کرت.

چار ماهیگیرئے لۆٹاێنگ

¹⁴ چه یَهیائے دَزگیر بئیگا رَند، ایسّا جَلیلا شت و هُدائے بادشاهیئے وشّێن مِستاگئے جاری جت و

¹⁵ گوَشتی: ”وهد آتکگ و رَستگ. هُدائے بادشاهی نزّیکّ اِنت. تئوبه بکنێت و هُدائے وشّێن مِستاگئے سرا باور بکنێت.“

¹⁶ ایسّا، جَلیلئے مَزَن‌گوَرمئے لَمبا رئوگا اَت که دو ماهیگیری دیست، شَمون و آییئے برات اَنْدْریاس، که په ماهیگیریا وتی دام و ماهۆران گوَرما چێر گێجگا اَتنت.

¹⁷ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”بیاێت، منی رَندگیریا بکنێت و من شمارا اَنچُشَ کنان که ماهیگ گِرگئے بدلا، مردمانی دلا شکار بکنێت.“

¹⁸ آیان هما دمانا وتی دام یله دات و آییئے همراه بوتنت.

¹⁹ ایسّا که کمّے دێما شت زِبْدیئے چُکّ، آکوب و آییئے برات یوهَنّایی دیستنت، که بۆجیگا نِشتگ‌اَتنت و وتی ماهۆران سْراچگ و شَرّ کنگا اَتنت.

²⁰ اَنچُش که ایسّایا آ دیستنت، گْوانکی جتنت. آ دوێنان، وتی پت زِبْدی گۆن کارندهان بۆجیگا یله دات و ایسّائے همراه بوتنت.

گنۆکێئے جِنّئے کَشّگ

²¹ ایسّا و آییئے مرید کَپَرناهومئے شهرا شتنت. شَبَّتئے رۆچا ایسّا کَنیسَها شت و مردمی تالیم داتنت.

²² مردم چه آییئے درس و سَبکّان هئیران اَتنت، چێا که آییا شَریَتئے زانۆگرانی پئیما درسَ ندات، گۆن واک و اِهتیارے تالیمَ دات.

²³ همے وهدا، کَنیسَهئے تها یکّ مردێا که آییا جِنّے پِر اَت، کوکّار کنانا گوَشت:

²⁴ ”او ایسّا ناسِری! ترا گۆن ما چِه کار اِنت؟ آتکگئے که مارا گار و تباه بکنئے؟ منَ زانان تئو کئے ائے، تئو هُدائے گچێن کرتگێن هما پاکێن ائے.“

²⁵ ایسّایا جِنّ هکّل دات و گوَشتی: ”وتی دپا بدار و اے مردا یله دئے.“

²⁶ جِنّا آ مرد سکّ پْرِتک و ژامبلێنت و کوکّار کنان چه آییا در آتک.

²⁷ مردمان په هئیرانی وت‌مان‌وتا گوَشت: ”اے چۆنێن هبرے؟ گوَشئے نۆکێن تالیمے، گۆن چُشێن واک و اِهتیارے که جِنّان هم هُکمَ دنت و جِنّ هم آییئے هبرا مَنّنت.“

²⁸ دێر نگوَست که جَلیلئے سجّهێن کِرّ و گوَران، ایسّایا نام در آورت.

نادْراهانی دْرهبکشی

²⁹ ایسّا، اَنچُش که چه کَنیسَها در کپت، آکوب و یوهَنّائے همراهیا شَمون و اَنْدْریاسئے لۆگا شت.

³⁰ اۆدا، شَمونئے وَسّیگ تپیگ اَت و نِپادئے سرا وپتگ‌اَت. اَنچُش که ایسّا لۆگا آتک، نادْراهئے هالِش دات،

³¹ ایسّا نزّیکّا شت، آییئے دستی گپت و پادی کرت. آییئے تَپ کپت، آ وشّ بوت و آیانی هِزمت کنگا لگّت.

³² بێگاها رۆنِندا رَند، مردمان وتی نادْراه که آیانی نیاما گنۆک و جِنّی هم هست‌اَت، ایسّائے کِرّا آورتنت.

³³ شهرئے سجّهێن مردم، لۆگئے دپا مُچّ بوتنت.

³⁴ ایسّایا بازێنے دْراه کرت که ڈئول ڈئولێن نادْراهیان گپتگ‌اَتنت و بازێن گنۆکانی جِنّی کَشّتنت، آییا جِنّ په هبرا نه‌اِشتنت، چێا که جِنّان آ پَجّاهَ آورت.

اِنجیلئے وشّێن مِستاگئے جار

³⁵ سَباها ماهَلّه که اَنگت تهار اَت، ایسّا پاد آتک، چه لۆگا در کپت، یکّ گِستا و پناهێن جاگهێا شت و دْوایی کرت.

³⁶ شَمون و آییئے همراه په ایسّائے شۆهازا در کپتنت.

³⁷ وهدے ایسّااِش دیست، گۆن آییا گوَشتِش: ”سجّهێن مردم ترا شۆهاز کنگا اَنت.“

³⁸ ایسّایا گوَشت: ”بیاێت دگه نێمگێا برئوێن، دێم په کِرّ و گوَرئے هَلک و هَنکێنان، تانکه من وشّێن مِستاگا برسێنان، چێا که من په همے کارا آتکگان.“

³⁹ گڑا، سجّهێن جَلیلا تَرّ و تابی کرت، کَنیسَهانی تها وشّێن مِستاگئے جاری جت و جِنّیانی جِنّی هم کَشّت و در کرتنت.

گَرّیێئے دْرهبکشی

⁴⁰ یکّ مردے، که آییا سْیَه‌گَرّ اَت ایسّائے کِرّا آتک، کۆنڈان کپت، دَزبندی کرت و گوَشتی: ”اگن تئو بلۆٹئے، منا وشّ و پَلگار کرتَ کنئے.“

⁴¹ ایسّایا آییئے سرا سکّ بَزّگ بوت، دستی شهارت و آ مردی دست پِر مُشت و گوَشتی: ”منَ لۆٹان، وشّ و پَلگار بئے.“

⁴² هما دمانا آ مرد چه سْیَه‌گَرّا دْراه بوت.

⁴³ رُکست کنگئے وهدا، ایسّایا کَڈّن کرت و گوَشت:

⁴⁴ ”هُژّار بئے. هچکَسا چه اے هبر و هالا سَهیگ مکن. بله برئو، وتا دینی پێشوایا پێش بدار و په وتی پاک و پَلگاریا، هما کُربانیگ که موسّائے شَریَتا نبیسگ بوتگ، هئیراتی بکن تانکه په آیان گواه و شاهدیے ببیت.“

⁴⁵ بله آ مرد که چه اۆدا در کپت، وتی دْرهبکشیئے هبری هر جاه شِنگ و تالان کرت. اے سئوَبا، نون ایسّایا سرزاهرا، هچّ شهرێا شتَ نکرت، دشت و گیابان و گِستاێن جاگهانَ ترّت. بله اَنگت مردم چه هر نێمگا آییئے کِرّا آتکنت.