مَتّا 19 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

سور و سئونئے بارئوا

¹ وهدے ایسّایا اے هبر هلاس کرتنت، جَلیلئے دَمگی یله دات و دێم په یَهودیَهئے هما هَند و دَمگا شت که اُردُنئے کئورئے دومی پهناتا اِنت.

² مردمانی مزنێن رُمبے آییئے رَندا گۆن اَت و ایسّایا اۆدا آیانی نادْراهێن مردم دْراه کرتنت.

³ لهتێن پَریسی، ایسّائے چَکّاسگا آییئے کِرّا آتک و جُستِش کرت: ”بارێن، په مردا رئوا اِنت که وتی جَنئے تلاک و سئونان بدنت، سئوَب تُرے هرچے ببیت؟“

⁴ پَسّئوی تَرّێنت: ”شما نئوانتگ که هُدایا جهانئے جۆڑێنگئے وهدا انسان مردێن و جنێن اَڈّ کرتگ و

⁵ گوَشتگی: پمێشکا، مرد چه وتی پت و ماتا جِتا و گۆن وتی جَنا هۆر و یکجاهَ بیت. مرد و جَن، یکّ جسم و جانَ بنت.

⁶ اے پئیما، نون آ دو نه‌اَنت، یکّ جسم و جان اَنت. پمێشکا، آ که هُدایا یکّ کرتگ‌اَنت، انسان آیان جتا مکنت.“

⁷ جُستِش کرت: ”گڑا پرچا موسّایا پرمان داتگ که مرد په وتی جنئے سئون دئیگا، آییا تلاک‌نامَهے بدنت و بگیشّێنیتی؟“

⁸ ایسّایا پَسّئو دات: ”موسّایا شمئے سِنگدلیئے سئوَبا جنێنانی سئون دئیگ رئوا کرتگ، چه بُنگێجا اے ڈئول نبوتگ.

⁹ شمارا گوَشان: هرکَس چه زِنهکاریا اَبێد، په دگه سئوَبێا وتی جنێنئے سئون و تلاکان بدنت و گۆن دگه جنێنێا سور و سانگ بکنت، بزان زنا کنگا اِنت.“

¹⁰ مریدان گوَشت: ”اگن مرد و جَنئے نیاما جاوَر اے ڈئولا اِنت گڑا سور نکنگ شرتر اِنت.“

¹¹ گوَشتی: ”اے تالیما هرکَس زرتَ نکنت، هما کس زرتَ کنت که آییا اے واک و توان بَکشگ بوتگ.

¹² لهتێن سور کرتَ نکنت چێا که چه ماتئے لاپا اے ڈئولا پێدا بوتگ، لهتێن چه مردمانی دستا اَنچُش بوتگ و لهتێن په آسمانی بادشاهیا چه سور و آرۆسا سرَ گوَزیت. اگن کَسے اے هبرا سگّیت، همے ڈئولا بکنت.“

ایسّا و کَسانێن چُکّ

¹³ آ وهدا کَسانێن چُکِّش ایسّائے کِرّا آورتنت که وتی دستا آیانی سرا پِر بمُشیت و دْوا بکنت، بله مریدان نِهرّ و هَکّل داتنت.

¹⁴ ایسّایا گوَشت: ”چُکّان بِلّێت منی کِرّا بیاینت، آیانی دێما مدارێت، چێا که آسمانی بادشاهی اَنچێن مردمانیگ اِنت.“

¹⁵ نون ایسّایا آیانی سرا دست پِر مُشت. گڑا وتی راهی گپت و شت.

زَردارێن وَرنا و نمیرانێن زِند

¹⁶ پدا یکّ مردے ایسّائے کِرّا آتک و جُستی کرت: ”او استاد! من کجام نێکێن کاران بکنان که نمیرانێن زِندئے واهند ببان؟“

¹⁷ ایسّایا گوَشت: ”تئو چێا نێکیئے بارئوا چه من جُستَ کنئے؟ ’نێکێن‘ تهنا یکّے، آ هُدائے جند اِنت، اگن تئو زِندمانَ لۆٹئے، گڑا هُدائے هُکمانی سرا کار کن.“

¹⁸ جُستی کرت: ”کجام هُکمانی سرا؟“ ایسّایا گوَشت: ”هۆن مکن، زنا مکن، دُزّی مکن، درۆگێن شاهدی مدئے،

¹⁹ وتی پت و ماتا اِزَّت بدئے، گۆن وتی همساهگا وتی جندئے پئیما مِهر بکن.“

²⁰ وَرناێن مردا گۆن ایسّایا گوَشت: ”اے سجّهێن من کرتگ‌اَنت. دگه کجام کار پَشت کپتگ؟“

²¹ ایسّایا پَسّئو دات: ”اگن لۆٹئے تمانێن انسانے ببئے، برئو وتی سجّهێن مال و هستیا بها کن و زَرّان گریب و نێزگارێن مردمانی سرا بهر کن، اے پئیما ترا آسمانی گنجے رسیت. گڑا بیا و منی رَندگیریا بکن.“

²² اَنچُش که وَرنایا اے هبر اِشکت، باز گَمیگ و پرێشان بوت و شت، چێا که آ سێر و هَزگارێن مردے اَت.

²³ ایسّایا گۆن مریدان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، په هَزگار و مالدارێن مردمان آسمانی بادشاهیا پاد اێر کنگ سکّ گران اِنت.

²⁴ هئو، شمارا گوَشان: سوچنئے دُمکا اُشترئے گوَزگ وَه باز گران اِنت، بله هُدائے بادشاهیا، زردارێن مردمئے رئوگ اَنگت گرانتر اِنت.“

²⁵ اے هبرئے اِشکنگا، مرید سکّ هئیران بوتنت و وت‌مان‌وتا گوَشتِش: ”گڑا کئے رَکّتَ کنت؟“

²⁶ ایسّایا آیانی نێمگا چارت و گوَشتی: ”په انسانا نبوتنی اِنت، بله هُدائے دستا هر چیزّ بوتَ کنت.“

²⁷ گڑا پِتْرُسا گوَشت: ”ما وتی هر چیزّ یله داتگ و تئیی رَندگیریا کنگا اێن، بارێن مارا چے رَسیت؟“

²⁸ ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”شمارا راستێنَ گوَشان، هما نۆکێن دنیایا وهدے انسانئے چُکّ وتی شان و شئوکتئے تَهتئے سرا نندیت، شما که منی همراه اێت، دوازده تَهتئے سرا نندێت و بنی اِسراییلئے دوازدهێن کَبیلهانی دادرسیا کنێت.

²⁹ هرکَسا په منی نامئیگی لۆگ، برات و گهار، پت و مات، چُکّ یا مال و ڈگار یله داتگ‌اَنت، آییا سد سری گێشترَ رَسیت و اَبدمانێن زِندئے واهندَ بیت.

³⁰ بله بازێنے که ائولی اِنت، آهِریَ بیت و بازێنے که آهِری اِنت ائولیَ بیت.