لوکا 15 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

گارێن مێش

¹ نون سجّهێن سُنگی و مالیاتگیر و گُنهکارێن مردم، ایسّائے گوَرا آتکنت تان آییئے هبران بِشکننت.

² بله پَریسی و شَریَتئے زانۆگر، نُرنڈان و ایراز گرانا گوَشگا اَتنت: ”اے مرد گۆن گُنهکاران نِند و نیادَ کنت و گۆن آیان هۆر ورگَ وارت.“

³ گڑا ایسّایا په آیان اے مِسال آورت و گوَشتی:

⁴ ”چه شما اگن کَسێا سَد مێش ببیت و چه آیان یکّے گار ببیت، گڑا نئود و نُهێن مێشان چَراگاها یلهَ ندنت و هما گارێن مێشئے شۆهازا نرئوت تان آییا در بگێجیت؟

⁵ وهدے گارێن مێشا درَ گێجیت په گَلے وتی کۆپگا کنتی،

⁶ لۆگا رئوت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ’گۆن من گَل و شادهی کنێت که من وتی آ گارێن مێش در گێتکگ.‘

⁷ من شمارا گوَشان، همے ڈئولا په یکّ پشۆمانێن گُنهکارێا آسمانا مزنێن جشنے گِرگَ بیت، بله په نئود و نُه پهرێزکارا که آیان پشۆمانی درکار نه‌اِنت چُشێن جشنے گِرگَ نبیت.

گارێن کَلدار

⁸ یا که اگن جنێنێا ده کَلدار ببیت و چه آ دهێن کَلداران یکّے گار ببیت، گڑا په وتی گارێن کَلدارئے شۆهازا، چِراگ رۆکَ نکنت و لۆگا نرۆپیت؟ تان آییا در مگێجیت چه وتی شۆهازا دستَ کَشّیت؟

⁹ اَنچُش که آ کَلدارا درَ گێجیت، دۆست و همساهگانَ لۆٹیت و گوَشیت: ’گۆن من گَل و شادهی کنێت چێا که وتی گارێن کَلدارُن ودی کرتگ.‘

¹⁰ همے پئیما من شمارا گوَشان، اگن یکّ گُنهکارے چه وتی گناهان تئوبه بکنت و هُدائے راها بیئیت، هُدائے پرێشتگانی بارگاها جشن و شادهی گِرگَ بیت.“

گار و گُمراهێن بَچّ

¹¹ ایسّایا گێش کنان کرت و گوَشتی: ”یکّ مردێا دو مردێن‌چُکّ هست‌اَت.

¹² کَسترێنا یکّ رۆچے گۆن پتا گوَشت: ’او منی پت! چه تئیی مال و مِلکتا، هرچے که منی بهر و وَنڈا کپیت منا انّون بدئے.‘ گڑا پتا وتی سجّهێن مال و مَڈّی دوێن چُکّانی سرا بهر کرت.

^13-14 لهتێن رۆچا و رَند، کَسترێن چُکّا وتی سجّهێن بهر یکجاه کرت، زرت و دورێن مُلکێا شت و سجّهێن زَرّی په هئوَسناکی گار کرتنت. رَندا، آ مُلکا سکّ ڈُکّال کپت و آ دَستنگ و مُهتاج بوت.

¹⁵ هما مُلکا، یکّ مردمێئے کِرّا شت و په کارێئے گِرگا وتا لچّێنتی. گڑا، آییا وتی ڈگارانی سرا هوکّانی چارێنۆک کرت.

¹⁶ اۆدا همینچُک شدیگ بوت که دلیَ لۆٹت هما کۆسَگان بوارت و وتی لاپا سێر بکنت که هوکّانی وراک اَتنت، بله کَسّا په ورگا هچّ ندات.

¹⁷ وهدے هۆشی کرت و زانتی، گۆن وت گوَشتی: ’منی پتئے بازێن نئوکر و کاردارا لاپئے سێرا وراکَ رسیت و من اِدا شُدا مَرک آن.

¹⁸ نون وتی پتئے کِرّا پِرَ ترّان و آییا گوَشان: او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و

¹⁹ چ. منا وتی هِزمتکارانی ڈئولا یکّ هِزمتکارے بکن.‘

²⁰ گڑا پاد آتک و دێم په پتئے لۆگا رهادگ بوت. پتا که چه دورا دیست دلی په آییا سُتک و په اِشتاپی آییئے دێما تچان بوت و گوَراَمبازی کرت و چُکّتی.

²¹ چُکّا گوَشت: ’او منی پت! من تئیی و آسمانئے هُدائے گُنهکار آن و نونَ نکرزان که تئیی چُکّ گوَشگ ببان.‘

²² بله پتا وتی هِزمتکار گوَشتنت: ’اِشتاپ کنێت، په آییا گهترێن کَباها بیارێت و گوَرایی بدئیێت. چَلّه و مُندریکّی دستا و کئوشی پادا بدئیێت.

²³ آ پابُندی گوَسکا بیارێت و بکُشێت تانکه جشنے بکنێن و وشّێن وراکے بوَرێن.

²⁴ چێا که منی اے چُکّ مُرتگ‌اَت بله نون پدا زندگ بوتگ، گار اَت و نون ودی بوتگ. اے ڈئولا آیان گَل و شادهی کرت.‘

²⁵ بله مسترێن چُکّ ڈگارانی سرا اَت. وهدے لۆگئے نزّیکّا رَست و ساز و زێملئے تئواری اِشکت،

²⁶ چه هِزمتکاران یکّے لۆٹت و جُستی کرت: ’اِدا چے بئیگا اِنت؟‘

²⁷ هِزمتکارا پَسّئو دات: ’تئیی برات پدا لۆگا آتکگ و نون که آ په وشّی و سلامَتی رَستگ تئیی پتا جشنے گپتگ و آ پابُندی گوَسکی کُشتگ.‘

²⁸ گڑا، مسترێن برات سکّ زَهر گپت و نلۆٹتی لۆگا برئوت. بله پت ڈنّا آتک و آییئے وشّان کنگا مِنّتوار بوت.

²⁹ چُکّا پتئے مِنّتگیریئے پَسّئوا گوَشت: ’وتی دلا بچار، من اینچک سالا تئیی کِرّا گُلامێئے ڈئولا کار کرتگ، هچبر چه تئیی هُکما در نبوتگان و تئو منا یکّ شِنِکّے هم نداتگ که گۆن وتی دۆست و همبلان شادهی بکنان.

³⁰ بله تئیی اے چُکّا تئیی مال گۆن کَهبگێن جنێنان گار و گارت کرتگ و تئو په آییئے پِر تَرّگا پابُندی گوَسک کُشتگ.‘

³¹ پتا گوَشت: ’او منی چُکّ! تئو هروهد منی کِرّا ائے و هرچے که منا هست آ سجّهێن تئییگ اَنت،

³² بله انّون مارا پمێشکا جشن و شادهی کنگی اِنت که تئیی اے برات مُرتگ‌اَت و نون زندگ بوتگ، گار و بێگواه اَت و نون ودی بوتگ و آتکگ.‘“