آکوب 4 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

وتا هُدائے دستا بدئیێت

¹ شمئے نیاما، جنْگ و دَپجاک چه کجا ودیَ بنت؟ چه شمئے جندئے هما تَماه و واهگان نه‌اَنت که شمئے رگ و بندانی تها جنْگا اَنت؟

² چیزّے لۆٹێت و شمارا نرسیت. چه هماییئے تَماها، هۆن و کۆشا کپێت، بله اَنگت شمارا نرسیت. نون جنْگ و جدلَ جۆڑێنێت، پدا هم شمارا نرسیت چێا که چه هُدایا نلۆٹتگۆ.

³ وهدے لۆٹێت و نرسیت، په اے سئوَبا اِنت که شما گۆن بدێن مُراد و واهگے لۆٹتگ تان آ چیزّان په وتی ائیش و نۆشان کار ببندێت.

⁴ او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.

⁵ هئیالَ کنێت که پاکێن کتابا مُپت و ناهودگ گوَشتگ: ”روهے که هُدایا مئےشمئے جسم و جانا دَمِتگ، تان هَسَدّئے کِساسا په ما هُدۆناک اِنت“؟

⁶ بله رهمتے که آ مارا بَکشیت، بێهساب گێشتر اِنت. پمێشکا پاکێن کتابَ گوَشیت: هُدا پُرکِبر و گُروناکێن مردمانی هِلاپا مُهرَ اۆشتیت، بله بێکِبر و دربێشێن مردمانی سرا وتی رهمتانَ گوارێنیت.

⁷ گڑا، وتا هُدائے دستا بدئیێت. شئیتانئے دێما مُهر بۆشتێت و آ چه شمئے دێما تچیت.

⁸ گۆن هُدایا نزّیکّ ببێت، هُدا هم گۆن شما نزّیکَّ بیت. او گُنهکاران! وتی دستان پاک کنێت. او دودلان! وتی دلا ساپ کنێت،

⁹ زاری بکنێت، مۆتک بیارێت و بگرێوێت. وتی کَندگان مۆتکئے تها بدل کنێت و شادهیان اندۆهانی تها.

¹⁰ هُداوندئے بارگاها، بێکِبر و دربێش ببێت و هُداوند شمارا بُرز و سرپرازَ کنت.

اێر مجنێت

¹¹ او براتان! یکدومیا اێر مجنێت و بدگۆیی مکنێت. هرکَس که وتی براتا بد بگوَشیت و آییا مئیاربار بکنت، راست اِش اِنت که آییا شَریَت بد گوَشتگ و مئیاریگ کرتگ. اگن تئو شَریَتئے دادرسیا کنئے، گڑا شَریَتئے سرا کار کنگا نه‌ائے، شَریَتئے هِلاپا شئور بُرّگا ائے.

¹² بله دادرس و شَریَتئے جۆڑێنۆک یکّے. آ هما اِنت که رَکّێنگ و تباه کنگئے واک و توانی هست. گڑا تئو کئے ائے که وتی همساهگئے دادرسیا کنئے؟

په بانداتا ناهودگێن پَهر

¹³ بله شما که گوَشێت: ”مرۆچی و باندا اے شهر و آ شهرا رئوێن و سالے همانگُرَ گوازێنێن، سئوداگریَ کنێن و مزنێن سوتَّ کَٹّێن،“ شَرّ گۆش دارێت.

¹⁴ شما همینچُک هم نزانێت که باندا چے بیت. شمئے زِند چیّے؟ شما باپ و هُرمئے پئیما اێت که دمانُکێا گِندگَ بیت و پدا گارَ بیت.

¹⁵ گڑا چُش بگوَشێت: ”اگن هُداوند بلۆٹیت، زندگَ مانێن و اے پئیم و آ پئیما کنێن.“

¹⁶ بله نون چُش اِنت که په کِبرے پَهرَ کنێت. هر اے وڑێن پَهرے سِلّ اِنت.

¹⁷ گڑا، اگن کَسے بزانت کجام کار شَرّ اِنت و آ کارا مکنت، گُنهکارَ بیت.