پێدایش 9 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

گۆن نوها اَهد و پئیمان

¹ هُدایا نوه و آییئے چُکّ برکت دات و گوَشتنت: ”چُکّ و بَر کنێت و گێش ببێت و دنیایا پُرّ کنێت.

² زمینئے سجّهێن هئیوان، آسمانئے سجّهێن بالی مُرگ، سجّهێن لاپکَشّ و دریائے سجّهێن ماهیگ شمئے تُرس و بیمّئے چێرا بنت. اے سجّهێن شمئے دستا دئیگ بوتگ‌اَنت.

³ هر سُرِنده که ساهی مان اِنت، شمئے وراکَ بیت و اَنچۆ که من شمارا سبزگ داتگ‌اَنت، نون هر چیزَّ دئیان.

⁴ بله آ گۆشتا هچبر مئورێت که آییا زند، بزان هۆن مان اِنت.

⁵ هرکَس که شمئے هۆنا برێچیت و ساها بگیپت، من چه آییا هسابَ گِران. چه هر هئیوانا هسابَ گِران و چه هر اِنسانا. چه هما مردما هسابَ گِران که دگه مردمێا کُشیت، چێا که مردم برات اَنت.

⁶ هرکَس انسانێئے هۆنا برێچیت، آییئے هۆن هم انسانێئے دستا رێچگَ بیت، چێا که هُدایا انسان وتی شِکلا اَڈّ کرتگ.

⁷ نون شما، چُکّ و بَر کنێت و زمینئے سرا گێش ببێت، زمینئے سرا شِنگ و تالان و گێشا چه گێش ببێت.“

⁸ گڑا هُدایا گۆن نوه و آییئے چُکّان که نوهئے همراه اَتنت، گوَشت:

⁹ ”نون من گۆن شما و گۆن شمئے رندی نَسلان اَهد و پئیمانے کنان.

¹⁰ گۆن هر سَهدارا که شمئے کرّا اِنت، بالی مُرگ، دَلوَت و وَکشیێن هئیوان و هر یکّ چیزّێا که گۆن شما چه بۆجێگا در آتکگ، گۆن زمینئے هَمُک سَهدارا هم اے اَهد و پئیمانا کنان.

¹¹ من گۆن شما وتی اے اَهد و پئیمانا کنان که دگه برے سجّهێن سَهدار چه هار و توپّانئے آپا بێرانَ نبنت؛ دگه هچبر چُشێن هارے نئیئیت که سجّهێن زمینا وئیران بکنت.“

¹² هُدایا گوَشت: ”اے هما اَهد و پئیمانئے نشانی اِنت که من، وتی و شمئے و هما سجّهێن سَهدارانی نیاما بندَگا آن که گۆن شما گۆن اَنت. اے په سجّهێن آیۆکێن نَسلان اَهد و پئیمانے.

¹³ من وتی سَنج، جمبرانی تها اێر کرتگ و اے، منی و زمینئے نیاما بوتگێن اَهد و پئیمانئے نشانیَ بیت.

¹⁴ هروهد که من زمینئے سربُرا جمبرَ کاران و سَنج هم جمبرانی تها زاهرَ بیت،

¹⁵ گڑا وتی اے اَهد و پئیمانئے یاتا کپان که منی و شمئے و هر تَهرئے سجّهێن سَهدارانی نیاما اِنت. نون آپ هچبر چۆ هارَ نکنت که سجّهێن سَهداران تباه بکنت.

¹⁶ هروهد که سَنج جمبرانی تها زاهرَ بیت، منیَ گِندان و هما اَبدمانێن اَهد و پئیمانئے یاتا کپان که منِ هُدا و زمینئے هر تَهرئے سجّهێن سَهدارانی نیاما بوتگ.“

¹⁷ هُدایا گۆن نوها گوَشت: ”اِش اِنت هما اَهد و پئیمانئے نشانی که من، وتی و زمینئے سجّهێن سَهدارانی نیاما بَستگ.“

نوهئے سئیێن چُکّ

¹⁸ نوهئے چُکّ چه بۆجیگا در آتکنت، سام و هام و یاپِت. هام کَنهانئے پت اَت.

¹⁹ اے سئیێن نوهئے چُکّ اَتنت و چه همِشان مردم سجّهێن زمینئے سرا شِنگ و تالان بوتنت.

²⁰ نوها کِشت و کِشار بِندات کرت و انگوری باگے اَڈّی کرت.

²¹ همے انگورئے شرابی وارت، مَلار بوت و گِدانئے تها جاندَر بوت.

²² کَنهانئے پت هاما، وتی پت جاندرا دیست و وتی دوێن برات که ڈنّا اَتنت، هال داتنت.

²³ سام و یاپِتا کَباهے زرت، وتی کۆپگانی سرا اێر کرت و پُشتُکایی شتنت و وتی پتئے جاندَری‌اِش پۆشێنت. آیانی دێم آنگُر اَت و وتی پتئے جاندَری‌اِش ندیست.

²⁴ وهدے نوه چه شرابئے ملارا در آتک، زانتی منی کَسترێن بچکّا گۆن من چے کرتگ،

²⁵ گوَشتی: ”کَنهانا نالَت بات. وتی براتانی گُلامانی گُلام بات.“

²⁶ نوها گوَشت: ”هُداوندا سَتا بات، سامئے هُدایا. کَنهان، سامئے گُلام بات.

²⁷ هُدا زمینا په یاپِتا پْراهتر کنات. یاپِت، سامئے گِدانانی تها جَهمنند بات و کَنهان، آییئے گُلام بات.“

²⁸ چه هارا رَند نوها دگه سئے سد و پنجاه سال اُمر کرت.

²⁹ نوها سَرجمیا نُه سد و پنجاه سال اُمر کرت و مُرت.