پێدایش 39 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

پوتیپارئے جَن و ایسُّپ

¹ نون، اِسماێلیان ایسُّپ مِسرا آورت. اۆدا، پوتیپار نامێن مِسری مردێا ایسُّپ بها گپت. پوتیپار چه پِرئونئے اَپسران یکّے اَت. نِگهپانانی مستر اَت.

² هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اَت، پمێشکا ایسُّپ هر کارا کامیاب اَت و وتی مِسری واجهئے لۆگا جَهمنند اَت.

³ وهدے ایسُّپئے واجها دیست که هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اِنت و ایسُّپ هر کارے که کنت، هُداوند آییا کامیابَ کنت،

⁴ ایسُّپئے سرا مهربان بوت و ایسُّپی وتی هاسێن هِزمتکار کرت. پوتیپارا ایسُّپ وتی لۆگئے مستر کرت و وتی سجّهێن مال و هستی‌ای هماییئے دَستا دات.

⁵ چه هما وهدا که آییا ایسُّپ وتی لۆگ و سجّهێن هستیئے مستر کرت، هُداوندا په ایسُّپئیگی مِسری پوتیپارئے لۆگ برکت دات. هُداوندا پوتیپارئے سجّهێن مال و هستی برکت دات، لۆگا هم و ڈگارانی سرا هم.

⁶ گڑا پوتیپارا وتی هر چیزّ هماییئے دستا دات و وتی وراکا اَبێد گۆن دگه هچّا کاری نێست‌اَت. ایسُّپ وَشکَدّ و بْرهدارێن ورناے اَت.

⁷ کَمّے وهدا رند واجهئے لۆگیا چمّ ایسُّپا سکّ داتنت و گوَشتی: ”گۆن من بوَپس.“

⁸ بله ایسُّپا نمَنِّت و گوَشتی: ”منی واجه چه من اَنچۆ دلجم اِنت که آییا گۆن اے لۆگئے هچّا کار نێست و وتی سجّهێن مال و هستی‌ای منی دستا داتگ.

⁹ اے لۆگا کَسّ چه من مستر نه‌اِنت. تئیی جندا اَبێد هچّ چیزّی چه من دور نداشتگ، چێا که تئو آییئے لۆگبانُک ائے. گڑا من چۆن چُشێن رَدێن کارے بکنان و وتا هُدائے چمّان گُنهکار بکنان؟“

¹⁰ واجهئے جَنا هر رۆچ ایسُّپ مِنّتَ کرت، بله ایسُّپا نمَنِّت و نلۆٹتی که گۆن آییا وپت و واب بکنت. آییئے نَزّیکّ و گوَرا بئیگی هم وشَّ نبوت.

¹¹ یکّ رۆچے که ایسُّپ وتی کارانی کنگا لۆگا پُتِرت، لۆگا دگه کَسّ نێست‌اَت.

¹² پوتیپارئے جَنا دست ایسُّپئے کباها سکّ کرتنت. گۆن ایسُّپا گوَشتی: ”بیا، گۆن من بوَپس.“ بله ایسُّپ تَچانا در آتک و کباه جنێنئے دستا مَنت.

¹³ وهدے جنێنا دیست که ایسُّپا وتی کباه منی دستا اِشت و چه لۆگا تتک،

¹⁴ وتی لۆگئے هِزمتکاری گْوانک جتنت و گوَشتی: ”بچارێت، منی لۆگواجها اے اِبرانی مئے لۆگا آورتگ که مارا کَلاگی بکنت. اے منی چَکّا کپتگ که گۆن من بوَپس، بله من کوکّار کرت و

¹⁵ وهدے اِشیا دیست که من کوکّار کرت، وتی کباهی منی کِرّا اِشت و در شت.“

¹⁶ پوتیپارئے جَنا ایسُّپئے کباه تان هما وهدا وتی کِرّا اێر کرت که ایسُّپئے واجه لۆگا آتک،

¹⁷ گۆن آییا کِسّه‌ای کرت و گوَشتی: ”اے اِبرانی گُلام که تئو مئے لۆگا آورتگ، منی کرّا آتک که منا کَلاگی بکنت،

¹⁸ بله وهدے من کوکّار کرت، آییا وتی کباه منی کِرّا یله دات و در شت.“

¹⁹ وهدے ایسُّپئے واجها وتی لۆگیئے هبر اِشکتنت که تئیی هِزمتکارا گۆن من چُش کرتگ، سکّ هِژم گپت و

²⁰ ایسُّپی زُرت و هما بندیجاها بند کناێنت که اۆدا بادشاهئے بندیگ بند اَتنت. ایسُّپ همۆدا بند کنگ بوت،

²¹ بله هُداوند گۆن آییا گۆن اَت و وتی مِهری په ایسُّپا گوارێنت و بندیجاهئے مسترئے دلی په ایسُّپا نرم کرت.

²² بندیجاهئے مسترا ایسُّپ سجّهێن بندیگانی مستر کرت و اۆدئے هر کاری ایسُّپئے دستا دات.

²³ بندیجاهئے مسترا هر کار و زِمّهے که ایسُّپئے دستا دات، دلی جَم اَت، چێا که هُداوند گۆن ایسُّپا گۆن اَت و ایسُّپا هر کارے که کرت، هُداوندا آ کامیابَ کرت.