پێدایش 2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

¹ اے پئیما آسمان و زمین و اے سجّهێن چیزّانی جۆڑ بئیگ سَرجم بوت.

² هپتمی رۆچا، هُدایا هما کار سَرجم کرتگ‌اَتنت که دَستا اَتنتی. وتی سجّهێن کارانی هلاسیا رند، هپتمی رۆچا آرامی کرت.

³ گڑا هُدایا هپتمی رۆچ برکت دات، گیشّێنت و پاکێن رۆچ نامێنت، چێا که هُدایا همے رۆچا چه اے سجّهێن هستیئے جۆڑ کنگئے کارا آرام کرت.

آدم و هئوا

⁴ اے زمین و آسمانئے کِسّه اَت که جۆڑ کنگ بوتنت. آ وهدا که هُداوندێن هُدایا زمین و آسمان جۆڑ کرتنت،

⁵ زمینئے سرا هچّ درچک و دار نرُستگ‌اَت و ڈگاران سبزگ نێست‌اَت. چێا که تان آ وهدا هُداوندێن هُدایا زمینئے سرا هئور نَگوارێنتگ‌اَت و اَنگت اِنسانے نێست‌اَت که زمینا کِشت و کِشارے بکنت.

⁶ بله چه زمینا آپئے چَمّگ بُتکنت و سجّهێن زمینئے سربُرِش سێراپ کرت.

⁷ هُداوندێن هُدایا چه زمینئے هاکا مردمے جۆڑ کرت، آییئے پۆنزا زِندئے ساهی دَمِت و اے مردم سَهدارے بوت.

⁸ هُداوندێن هُدایا رۆدراتکا، اَدَنا باگے جۆڑ کرت و وتی اَڈّ کرتگێن مردمی همۆدا نادێنت.

⁹ هُداوندێن هُدایا چه هاکا هر وڑێن درچک رۆدێنت که گِندَگا زێبا و برِش ورگا وشّ اَتنت. زِندئے درچک و نێکی و بدیئے زانَگئے درچک باگئے نیاما اَتنت.

¹⁰ په باگئے آپ دئیگا کئورے هست‌اَت که بُنزِهی اَدَنا اَت و چه اۆدا اے کئور چار جاها بهرَ بوت.

¹¹ ائولی کئورئے نام پیشۆن اِنت که هئویلَهئے سجّهێن سرڈگارا که سُهر و تِلاهی مان، چهرَ وارت.

¹² آ سرڈگارئے سُهر، شرّێن سُهرے و اۆدا کۆهی بۆد و سِنگِ سُلئیمان هم هست.

¹³ دومی کئورئے نام گێهون اِنت که کوشئے سجّهێن سرڈگارا چهرَ وارت.

¹⁴ سئیمی کئورئے نام دِجله اِنت که آشورئے رۆدراتکی گوَر و پهناتانَ تچیت و چارمی کئور پَرات اِنت.

¹⁵ هُداوندێن هُدایا آ مردم زُرت و اَدَنئے باگا جَهمنند کرت که باگا آباد بکنت و باگئے هئیالا بداریت.

¹⁶ هُداوندێن هُدایا مَرد پرمان دات که باگئے هر درچکئے برا ورئے بوَر،

¹⁷ بله نێکی و بدیئے زانَگئے درچکئے بَرا مئوَر. هما رۆچا که تئو وارت، اَلّما مِرئے.

¹⁸ هُداوندێن هُدایا گوَشت: ”په مَردا تهنایی شَرّ نه‌اِنت. من په آییا، همدَرورێن همراه و مَدت کنۆکے جۆڑَ کنان.“

¹⁹ هُداوندێن هُدایا چه هاکا زمینئے سرئے سجّهێن وَکشیێن هئیوان و آسمانئے سجّهێن مُرگ جۆڑ کرتگ‌اَتنت. نون آ سجّهێنی مردئے کِرّا آورتنت تان بچاریت که بارێن مَرد آیان کجام نامان تئوارَ کنت. هر نامێا که مَردا آ سَهدار تئوار کرتنت، هما آیانی نام بوت.

²⁰ مَردا سجّهێن دَلوَت، آسمانئے مُرگ و زمینئے وَکشیێن هئیوان نام پِر بستنت، بله مردا همدَرورێن همراه و مدت کنۆکے نێست‌اَت.

²¹ گڑا هُداوندێن هُدایا مَرد گرانێن وابے سرا دات. مَرد که واب اَت گڑا هُدایا آییئے یکّ پهلوگے کَشِّت و هالیگێن جاهی گۆن گۆشتا پُرّ کرت.

²² هُداوندێن هُدایا چه مردا کَشّتگێن پهلوگ جنێنے کرت و جنێنی مردئے کِرّا آورت.

²³ گڑا مردا گوَشت: ”نون اے چه منی هَڈّان هَڈّے و چه منی گۆشتان گۆشتے. اے باید اِنت جنێن گوَشگ ببیت، چێا که چه مردێنا زورگ بوتگ.“

²⁴ پمێشکا مرد وتی پت و ماتا یلهَ کنت و گۆن جَنا هئوارَ بیت، گڑا آ دوێن، یکّ جسم و جانَ بنت.

²⁵ آدم و آییئے جَن، دوێن لوچ و جاندَر اَتنت و آیان شَرمَ نکرت.