کاسِدانی کار 22 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

پولُسئے تْران

¹ ”او پت و براتان! منا اے هَکّا بدئیێت که شمئے دێما وتی دێمپانیا بکنان.“

² وهدے مردمان دیست که آ اِبرانی زبانا گۆن آیان هبر کنگا اِنت، گێشتر بێتئوار بوتنت. آییا گوَشت:

³ ”من یَهودیے آن و منی پێدائِشئے جاگه، کیلیکیَهئے دَمگا، تَرْسوسئے شهر اِنت، بله منی رُست و رُدۆم همِدا اورشَلیما بوتگ. گامالیَل منی استاد بوتگ و مئے پت و پیرُکانی سَرجمێن شَریَت من چه هماییا در برتگ. په هُدا و آییئے رَزایا باز واهگدار و هُدۆناک بوتگان، اَنچُش که مرۆچی شما هُدۆناک اێت.

⁴ من ’اے راهئے‘ مَنّۆگر آزار داتگ و کُشگی هم کرتگ‌اَنت، مردێن وَه مردێن اَنت، جنێن هم گپتگ و بندی کناێنتگ‌اَنت.

⁵ مسترێن دینی پێشوا و سجّهێن کماشانی دیوان منی بارئوا گواهی داتَ کنت. آیان په دَمِشْکئے یَهودی براتان منا کاگد داتگ‌اَت تان اۆدا برئوان، اۆدئے باوَرمندان بگران و په سِزا دئیگا اورشَلیما بیاران.

⁶ راها، وهدے دَمِشْکئے شهرئے نزّیکّا رَستگ‌اَتان، نێمرۆچئے وهدا اَناگت چه آسمانا منی چپّ و چاگردا تْرندێن رُژنے دْرپشت.

⁷ زمینا کپتان و تئوارے اِشکتُن که منا گوَشتی: ’شاوول، او شاوول! تئو چێا منا آزارَ دئیئے؟‘

⁸ من جُست کرت: ’او واجه! تئو کئے ائے؟‘ پَسّئوی دات: ’من ایسّا ناسِری آن، هما که تئو آییا آزارَ دئیئے.‘

⁹ منی همراهان رُژن دیست، بله هما که گۆن من هبر کنگا اَت، آییئے تئوارِش نه‌اِشکت.

¹⁰ جُستُن کرت: ’او هُداوند! من چے بکنان؟‘ هُداوندا منا پَسّئو دات: ’پاد آ، دَمِشْکئے شهرا برئو، هما سجّهێن کار که ترا کنگی اَنت، اۆدا ترا گوَشگَ بنت.‘

¹¹ همراهان منا دستا گپت و دَمِشْکئے شهرا برت، چێا که چه هما تْرندێن رُژنئے گِندگا منی چمّانی رُژنایی شتگ‌اَت.

¹² اۆدا هَنّانیا نامێن یکّ مردے اَت که هُدادۆست و شَریَتئے پابند اَت و سجّهێن جَهمنندێن یَهودیانی نیاما وشنامێن مردے اَت.

¹³ منی کِرّا آتک و اۆشتات و گوَشتی: ’او منی برات شاوول! تئیی چمّانی رُژنایی پِر بتَرّات و مئیم بکناتئے.‘ هما دمانا منی چمّ پدا رُژنا بوتنت و من آ دیست.

¹⁴ گڑا هنّانیایا گۆن من گوَشت: ’مئے پت و پیرُکانی هُدایا ترا گچێن کرتگ تان آییئے رَزایا بزانئے، آییئے ”پاک و نێکێنا“ بگندئے و آییئے تئوارا چه آییئے جندئے دپا بِشکنئے.

¹⁵ باید اِنت په سجّهێنان وتی اِشکتگێن و دیستگێنانی گواهیا بدئیئے.

¹⁶ نون چێا مهتل ائے؟ پاد آ، ایسّائے ناما بگر، پاکشۆدی بکن که چه وتی گناه و مئیاران پاک و پَلگار ببئے.‘

¹⁷ رَندا وهدے اورشَلیما آتکان، یکّ رۆچے په دْوایا مزنێن پرستشگاها شتان، دْوائے وهدا منا شُبێن و اِلهامے رَست.

¹⁸ ایسّا مَسیهُن دیست که منا گوَشتی: ’زوتّ کن. چه اورشَلیما در کپ، چێا که اِدئے مردم منی بارئوا تئیی گواهیا نمَنّنت.‘

¹⁹ من گوَشت: ’او هُداوند! آ وَه زاننت که من هر جاگه، کَنیسَهان شتگان و تئیی باوَرمند جتگ و جێل کناێنتگ‌اَنت.

²⁰ اے هبرا هم زاننت که وهدے تئیی شهید اِسْتیپانئے هۆن رێچگ بوت، من همۆدا اۆشتاتگ‌اَتان و په آییئے کُشگا رازیگ اَتان و آییئے هۆنیگانی گُد و پُچّانی نِگهپان اَتان.‘

²¹ پدا هُداوندێن ایسّایا منا گوَشت: ’برئو، چێا که من ترا دورێن هَند و دَمگان درکئومانی کِرّا راهَ دئیان.‘“

چه پولُسا جُست و پُرس

²² مردم تان همینچُکا پولُسئے هبران گۆش دارگا اَتنت، بله اے هبری که کرت نون کوکّار کرت و گوَشتِش: ”اے مرد کُشگ و گار کنگ ببیت که زِندَ نکرزیت.“

²³ آیان کوکّار کرت، وتی گوَرئے کباه و جامگِش کَشّتنت و هاکشانی‌اِش کرت.

²⁴ رومی لشکرئے مسترا پرمان دات که پولُسا کلاتا ببرنت، شلّاک بجننت و چه آییا جُست و پُرس بکننت تان زانگ ببیت مردم چێا آییئے سرا کوکّار کنگا اَنت.

²⁵ وهدے پولُسِش په شلّاک جنَگا بست، آییا همۆدا چه اۆشتاتگێن اَپسرا جُست کرت: ”من رومی باشندَهے آن. کانونا، اے رئوا اِنت که شما بے هُکمئے بُرّگا رومی باشندَهێا شلّاک بجنێت؟“

²⁶ وهدے اَپسرا اے هبر اِشکت، لشکرئے مسترئے کِرّا آتک و گوَشتی: ”او واجه! تئو چے کنگا ائے؟ اے مرد رومی باشندَهے.“

²⁷ لشکرئے مستر، پولُسئے کِرّا شت و جُستی کرت: ”بگوَش، په راستی تئو رومی باشندَهے ائے؟“ پولُسا پَسّئو دات: ”هئو، من رومی باشندَهے آن.“

²⁸ مسترا گوَشت: ”من په رومی باشندَه بئیگا بازێن زَرّے داتگ.“ پولُسا دَرّاێنت: ”من چه پێدائِشا رومی باشندَهے آن.“

²⁹ آ سپاهیگ که چه پولُسا جُست و پُرس کنگا اَتنت، هما دمانا چه آییا پُشتا کِنزتنت. وهدے لشکرئے مستر سرپد بوت که پولُس رومی باشندَهے و آییا بند کناێنتگ، وت هم تُرستی.

³⁰ لۆٹتی شَرّ بزانت یَهودی پولُسئے سرا چۆنێن بُهتامے جننت، پمێشکا دومی رۆچا پولُسی چه بَندیجاها در کرت و پرمانی دات یَهودیانی مزنێن دینی پێشوا و سرۆکانی دیوانئے سجّهێن باسک دیوانا بنندنت. گڑا پولُسی آورت و آیانی دێما پێش کرت.