Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:14 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

14 ایسّا مَسیها وتی زند په ما نَدر کرت که مارا چه مئے سجّهێن سِلکاریان بمۆکیت و په وت کئومے پاک و پلگار بکنت که آییئے جندئیگ ببیت و اے کئوم په شرّێن کارئے کنگا هُبّیگ و هُدۆناک ببیت.

Вижте главата копие




په تیتوسا پولُسئے کاگد 2:14
54 Кръстосани препратки  

هما پرێشتگ که منا چه هر تاوانا رَکّێنتگی، اے چُکّان برکت بدئیات. اے منی نامئے سرا و منی پت و پیرُکئے نامئے سرا بزان اِبراهێم و اِساکئے ناما زانَگ باتنت و زمینئے سرا سکّ باز باتنت.“


آ وت اِسراییلا مۆکیت چه آیانی سجّهێن گناهان.


چێا که هُداوندا آکوب په وت گچێن کرتگ، اِسراییل، که په آییا گنجے ببیت.


بیمّ و دَهشَتے دلا کپیتِش. چه تئیی باسکئے زۆرمندیا آ سِنگ و سیاهَ بنت، تان هما وهدا که تئیی مهلوک بگوَزیت، او هُداوند، تان هما وهدا که تئیی مۆکِتگێن مهلوک بگوَزیت.


آ، مردێن‌چُکّێئے سرا چِلّگَ بیت و آییئے ناما ایسّا بکن، چێا که آ وتی کئوما چه آیانی گناهانَ رَکّێنیت.“


همے ڈئولا، انسانئے چُکّ نئیاتکگ که مردم آییئے هِزمتا بکننت، آتکگ که مردمانی هِزمتا بکنت و گۆن وتی ساهئے دئیگا، بازێنێا برَکّێنیت.“


آییا چه بوچّ و پُگان دانئے جتا کنگ و گیشّێنگا، هَنشۆنے دستا اِنت. جۆهانا پاک و سَلّهَ کنت و دانان اَمبارا اێرَ کنت، بله پُگ و پلاران اَنچُشَ سۆچیت که آسِش هچبرَ نمریت.“


هما ڈئولا که پت منا زانت و من پتا زانان. من وتی ساها په پَسان نَدرَ کنان.


من هما زِند بَکشۆکێن نان آن که چه آسمانا اێر آتکگ. هرکَس که اے نانا بوارت، تان اَبد زندگَ مانیت. اے نانا که منَ دئیان، منی جندئے جسم و جان اِنت که په جهانئے مردمانی زِندا نَدریَ کنان.“


شَمون پِتْرُسا گوَشت که هُدایا چِه پئیما ائولی برا درکئومانی نێمگا په مِهر هئیال گوَر کرت که چه آیان هم په وتی ناما کئومے گچێن بکنت.


هُدایا مئیگ و آیانی نیاما هچّ پرک و پێرے نه‌اِشت، وهدے آ باوَرمند بوتنت، هُدایا آیانی دل هم پاک و پَلگار کرت.


شما وتی جند و وتی رمگئے سجّهێن باوَرمندانی هئیالداریا بکنێت که پاکێن روها شمارا آیانی نِگهپان کرتگ. هُدائے کِلیسائے شپانکی و نِگهپانیا بکنێت، هما کِلیسا که هُداوندێن ایسّایا گۆن وتی هۆنا په بها گپتگ.


یاپائے شهرا، مریدے هست‌اَت که نامی تَبیتا اَت (یونانی زبانا ”دُرکاس“ گوَشگَ بیت، بزان ”آسْک“). آ باز نێک‌کارێن جنێنے اَت و هر وهدا نێزگارێن مردمی کُمکّ و مَدَت کرتگ‌اَتنت.


ایسّا مَسیها وتا په مئے گناهانی دور کنگا نَدر کرت که مئے هُداێن پتئے واهگئے برکتا مارا چه انّوگێن هرابێن زمانگا برکّێنیت.


من مَسیهئے همراهیا سَلیب کشّگ بوتان. نون اے مردم که زندگ اِنت، اے من نه‌آن، مَسیه اِنت که منی تها زندگ اِنت. اے جسمی زندگی که منا هست‌اِنت، منا هُدائے چُکّئے سرا باور کنگئے سئوَبا هست‌اِنت که هماییا منا دۆست داشتگ و وتی جندی په من نَدر کرتگ.


هما نالت که مئے سرا اَت، مَسیها وتی سرا زرت و اے ڈئولا مارا چه شَریَتئے نالتا مۆکتی، چێا که نبشته اِنت: ”هرکَس که دارئے سرا دْرَنجگ بوت، نالتیے.“


اے گپّ راست اِنت و سرجمیا مَنّگَ کَرزیت که ایسّا مَسیه په گنهکارانی رکّێنگا دنیایا آتک و اِشانی تها گَنترێن من آن.


اِشانی بدلا، وتا گۆن اَنچێن شرّێن کار و کردان بسَمبهێننت که هما جنێنان زێبَ دئیَنت که وتا هُدادۆستَ گوَشنت.


آییا په سجّهێن مردمانی مۆکگا وتا نَدر کرت. اے گپّئے شاهدی وتی وهدا دئیگ بوت.


اے مردمان سۆج بدئے که شَرّێن کار بکننت، نێکیا سَررێچ و مالا دَسپَچ ببنت.


تئو هر شرّێن کارا په آیان مسالے ببئے. تالیم دئیَگا تچک و راست و گْران و سنگین ببئے و


اے گپّ راست اِنت و منَ لۆٹان که تئو اے تالیمئے سرا زۆر بدئیئے، تانکه هما مردمان که وتی اُمێت گۆن هُدایا بستگ، وتی دلگۆشا گۆن شَرّێن کاران بکننت. اے شَرّێن هبر اَنت و په هرکَسا پائِدَگمَند اَنت.


گۆن هُدایا نزّیکّ ببێت، هُدا هم گۆن شما نزّیکَّ بیت. او گُنهکاران! وتی دستان پاک کنێت. او دودلان! وتی دلا ساپ کنێت،


شما زانێت که چه هما ناهودگێن زِندا که چه شمئے پت و پیرێنان شمارا رَستگ‌اَت، مۆکگ بوتگێت، بله گۆن نُگره و سُهرا نه، که اَبدمان نه‌اَنت،


نون که شما گۆن راستیئے رَندگیریا وتا پاک و پَلگار کرتگ و گۆن یکدگرا په‌دِلێن مِهرئے واهند بوتگێت، گڑا په دل و سِتک گۆن یکدومیا مِهر بکنێت.


ناباورانی نیاما پاک و پَلگارێن زِند بگوازێنێت. بِلّ تُرے آ، شمارا بُهتامَ جننت و گوَشنت که شما رَدێن کار کنگا اێت، بله گۆن شمئے نێکێن کارانی گِندگا، هُدائے آیگئے رۆچا هُدایا شرپ و اِزّت بدئینت.


بله شما هُدائے گچێن کرتگێن بادشاهێن روهانیێن پێشوا و پاکێن کئوم اێت، هُدائے جندئے کئوم اێت و آییا شمارا چه تهاریا دێم په وتی پرشئوکتێن رُژناییا گْوانک جتگ تان آییئے مزنێن کاران جار بجنێت.


مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.


بله اگن رُژناییا رئوگا اێن، هما پئیما که آ رُژناییا اِنت، گڑا وت‌مان‌وتا همدل و همسِتک اێن و آییئے چُکّ ایسّائے هۆن مارا چه سجّهێن گناه و مئیاران پاک و پَلگارَ کنت.


بله اگن وتی گناهان بمَنّێن، آ که وپادار و آدل اِنت مئے گناهانَ بَکشیت و مئے سجّهێن ناپهرێزیانَ شۆدیت.


او دُردانگان! انّون ما هُدائے چُکّ اێن، بله اَنگت زانگ نبوتگ که ما چے جۆڑ بئیگی اێن، همینچُکَ زانێن، وهدے آ زاهرَ بیت ما هم هماییئے ڈئولا بێن، پرچا که آ وهدی ما آییا هما پئیما گِندێن که آ هست.


آ نۆکێن سئوتے جنَگا و گوَشگا اَتنت: ”تئو تومارئے زورگ و اِشیئے مُهرانی پَچ کنگئے لاهک ائے چێا که تئو هِلار کنگ بوتگئے و گۆن وتی هۆنا په هُدایا چه هر کَبیله، زبان، کئوم و راجا مردم په بها زرتگ.


Последвай ни:

Реклами


Реклами