هما دمانا، گۆن پاکێن روها گَل و شادان، ایسّایا گوَشت: ”او پت، زمین و آسمانئے هُدابُند! ترا سَتا کنان و ساڑایان که تئو اے راز و هبر چه زانتکار و هۆشمندان چێر داتنت و کۆدکانی سرا پَدّر کرتنت. او پت! تئو چه وتی رزا و واهگا اے ڈئولا کرت.
بله چه اِشیا پێسر که چُکّ پێدا ببنت و نێکی یا بدی بکننت، رِبِکّایا گوَشگ بوت که ”مسترێن کَسترێنئے هِزمتا کنت.“ اے ڈئولا بوت تان هُدائے اِراده چه گِچێنکاریا بَرجاه دارگ ببیت، بله چه کار و کِردئے راها نه، چه هماییئے راها که اِنسانا گْوانکَ جنت.
اِلهامێئے سئوَبا شُتان و وشّێن مِستاگ آیانی دێما بئیانُن کرت، هما مِستاگ که من په درکئومان جار جنگا آن. هما مردم که کلیسائے سرۆک زانگَ بوتنت، من گۆن آیان جتا گِند و نِند کرت، تانکه بزانان که بێپائِدگێن تَچ و تاگے کنگا نبوتگان و نهآن.