14 گڑا چے بگوَشێن؟ هُدا نااِنساپ اِنت؟ هچبر!
چه تئیی دستا چُشێن کارے مبات که پهرێزکارا گۆن بدکارا هۆر بکُشئے و پهرێزکار و بَدکارا یکّێن چمّا بِچارئے. سجّهێن جهانئے دادرس په هَکّ و اِنساپ کارَ نکنت؟“
هُداوند وتی همُک راها آدل اِنت، وتی سجّهێن کاران وپادار.
آ کئیت، اے باگپانانَ کُشیت و باگا دگه باگپانانی دستا دنت.“ وهدے مردمان ایسّائے اے هبر اِشکت، گوَشتِش: ”چُش مبات!“
چێا که هُدا رو و ریا نکنت.
بله تئو گۆن وتی ناپشۆمان و سِنگێن دلا، په کَهر و گَزبئے رۆچا په وت کَهر و گَزب اَمبارَ کنئے، هما رۆچا که هُدائے آدلێن دادرسی زاهرَ بیت.
گڑا یَهودی بئیگئے پائدگ چے اِنت و سُنّتئے اَرزش چے بوتَ کنت؟
نون چے بگوَشێن؟ هما دَرکئوم که په پاکی و پَلگاریا جُهدِش نکرت، پاکی و پَلگاریاِش رَسِت، هما پاکی و پَلگاری که چه باورا کئیت.
و من اِشکت که کُربانجاه گوَشگا اَت: ”هئو، او پُرواکێن هُداوندێن هُدا! تئیی دادرسی راست و په اَدل اَنت.“