10 تهنا اِش نهاَت، گۆن رِبِکّایا هم همے پئیمێن چیزّے بوت، وهدے آ په وتی جاڑێن چُکّان لاپپُرّ بوت. آیانی پت هم هما یکّێن اَت، بزان مئے بُنپیرک اِساک.
اِشیا اَبێد، شمئیگ و مئے نیاما، یکّ اَنچێن جُهلێن دَرَگے بُرّگ بوتگ که نه مئے نێمگئے مردم شمئے گوَرا شتَ کننت و نه شمئے نێمگئے مردم مئے کِرا آتکَ کننت.‘
بله نه تهنا په همینچُکا، ما چه وتی هُداوند ایسّا مَسیهئے راها هُدائے سرا پَهرَ بندێن، هما ایسّا که آییئے سئوَبا اَنّون مارا سُهل و وشّانی رَستگ.
تهنا اِشیئے سرا نه، وتی سکّیانی سرا هم گَل و شادهیَ کنێن، چێا که زانێن سکّیئے بَر و سَمر سبر و اۆپار اِنت.