1 من چه مَسیهئے اَرواه و جَبینا راستَ گوَشان و درۆگَ نبندان، منی دل و درون چه پاکێن روها اے هبرئے شاهدیا دنت که
هما هُدا که من په جان و دل، گۆن آییئے چُکّئے وشّێن مِستاگئے سر کنگا آییئے هِزمتا کنان، وت شاهد اِنت که وتی دْوایانی تها مُدام شمارا یاتَ کنان.
گۆن وتی اے کاران پێشَ دارنت که شَریَتئے رَهبند آیانی دلا نَکْش اَنت. آیانی دل و جَبین په اِشیا گواهیَ دنت و پِگر و هئیالِش برے آیان مئیاریگ و برے بێمئیارَ کننت.
روهئے جِند گۆن مئے اَرواها گواهیَ دنت که ما هُدائے چُکّ اێن.
منا سۆزناکێن اندۆه و مُدامێن دردے دلا اِنت.
بچارێت، هرچے که په شما نبشته کنگا آن، هُدا شاهد اِنت که درۆگ نهاَنت.
هُدا شاهد اِنت که من شما سَجّهێنان اَنچۆ دۆستَ داران که ایسّا مَسیه شمارا دۆستَ داریت و منا په شما سکّ زهیرَ کنت.
شما زانێت که ما هچبر چاپلوسی نکرتگ و نه مارا چێرێن تَماه و لالِچے بوتگ. هُدا شاهد اِنت.
اے هُکمئے مکسد مِهر اِنت که چه سپاێن دل و پاکێن زمیر و دلسِتکێن ایمانێا پێدا بیت.
من په اے مکسدا گِچێن کنگ بوتگان که جار جنۆک و کاسِدے ببان و درکئومان ایمان و راستیئے تالیما بدئیان. من راست گوَشگا آن، درۆگ نبندگا آن.
من ترا هُدا و ایسّا مَسیه و گچێنیێن پرێشتگانی دێما کڈّنَ کنان که هچّ پَرک و پێر مکن و اے سر و سۆجان بزور و هچّ پئیمێن رو و ریا مکن.