تهنا هستی نالگا نهاِنت، ما وت هم که چه روهئے ائولی بَر و سَمرا شریکدار بوتگێن، وتی درونا نالگا اێن، همے وهدا که په بێسبری وَدارا اێن که مارا په چُکّی بزوریت، تانکه مئے جِسم و جان آزات کنگ ببیت.
بچارێت که پتا چۆنێن مِهرے مارا بَکشتگ که هُدائے چُکّ زانگ ببێن و بێشکّ ما هُدائے چُکّ اێن. دنیا مارا نزانت و پَجّاهَ نئیاریت چێا که دنیایا آ هم پَجّاه نئیاورت.
او دُردانگان! انّون ما هُدائے چُکّ اێن، بله اَنگت زانگ نبوتگ که ما چے جۆڑ بئیگی اێن، همینچُکَ زانێن، وهدے آ زاهرَ بیت ما هم هماییئے ڈئولا بێن، پرچا که آ وهدی ما آییا هما پئیما گِندێن که آ هست.