8 بله گناها چه هما هُکما سوتّ و پائدگ زُرت و منی دلا هر پئیمێن تَماهای پێدا کرت. چێا که چه شَریَتا ڈنّ، گناه مُرتگ.
لالچ و تَماه، بَدواهی، مَندْر، وئیلانکی، هَسَدّ، کُپر، تَکبّر و اَهمکی.
اگن من مئیاتکێنان و گۆن آیان هبرُن مکرتێن، آ بێمئیار اَتنت. بله نون آیان په وتی گناهان هچّ اُزر و نیمّۆنے نێست.
اگن آیانی دێما من آ کار مکرتێننت که دگه کَسّا نکرتگاَنت، بێمئیار اَتنت. بله نون وَه آیان اے کار دیستگاَنت و اَنگت چه من هم نَپرتَ کننت و چه منی پتا هم.
پرچا که هچکَس چه شَریَتئے کار بندگا هُدائے دێما پهرێزکار زانگَ نبیت، چێا که شَریَت مردما سرپدَ کنت که گناه چێے.
چێا که شَریَت کَهر و گَزبَ کاریت. بله اۆدا که شَریَت نێستاِنت، شَریَت پرۆشگ هم نبیت.
نون، شَریَت آتک که ناپرمانی گێشتر ببیت، بله جاهے که گناه گێش بوت، رهمت هم سررێچتر بوت،
گناها چه اے هُکما سوتّ و پائدگ زُرت، منا رَدی دات و چه همے هُکما کُشتی.
گڑا آ چیزّ که نێک اِنت، منی مَرکئے سئوَب بوت؟ هچبر! چه آ شَریَتا که وت نێک اِنت، گناها منا دێم په مَرکا برت تان گناه، گناه زانگ و پجّارگ ببیت و چه شَریَتئے هُکما آییئے شِرّی و گَندگی بێهِساب ببیت.
نون، چه اِد و رَند، اے من نهآن که آ کارا کنت، اے هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
یکّ وهدے من چه شَریَتا ڈنّ زِندَ گوازێنت، بله اَنچُش که شَریَتئے هُکم آتک، گناه زِندگ بوت و من مُرتان.