17 نون، چه اِد و رَند، اے من نهآن که آ کارا کنت، اے هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
منَ زانان که منا، بزان منی گُنهکارێن سَرِشتا هچّ نێکیے مان نێست. منا نێکێن کار کنگئے واهگ هست، بله کرتَ نکنان.
اگن من هما کارانَ کنان که نلۆٹان بکنانِش، گڑا چه اِد و رَند آ کارانی کنۆک من نهآن، کنۆک هما گناه اِنت که منی دلا نِشتگ.
بله دگه کانونے وتی بند و بۆگانی تها گِندان که گۆن منی دلئے کانونا جَنْگا اِنت. اے منا گناهئے کانونئے بَندیگَ کنت که منی بَند و بۆگانی تها کار کنگا اِنت.