15 من وتی جندئے کار و کِردان سرپدَ نبان. آ کاران که کنگَ لۆٹان نکنانِش، بله هما کارانَ کنان که چه آیان نپرتَ کنان.
که هُداوند پهرێزکارانی راهئے نگهپان اِنت، بله بدکارانی راه تباهی و بێگواهی اِنت.
وتی چمّان سِلّ و بَژّناکێن چیزّانی چارَگا نئیلان، چه ناراهێن کاران بێزار آن، منا گۆن چُشێن چیزّان کار نێست.
چه تئیی رهبندان منا زانت و سرپدیَ رسیت، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.
چه دوروێن مردمان نَپرتَ کنان و تئیی شَریَتا دۆستَ داران.
تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.
چه رپک و پرێبا نپرتَ کنان، تئیی شَریَتا دۆستَ داران.
تئیی هُکمانی راها مئیدانَ کنان، که تئو منی دلا دانا کنئے.
په تئیی رهبندان هُدۆناک آن، چه وتی اَدلا منا زندگ بدار.
کئے اِنت آ که وتی رَدیان بزانت و سرپد ببیت؟ منا چه وتی نزانتگێن گناهان پاک و سَلّه کن.
تنتنا وتی گندل و بسترا پندلَ سازیت، گُنهکاریئے راهی گپتگ و بدیا یلهَ نکنت.
آ وهدا که گناه منی سرا لُمبتنت، تئو مارا بکشِت.
شما که هُداوندا دۆستَ دارێت، چه بدیا نپرت کنێت، چیا که آ هُدادۆستانی زِندئے نگهپان اِنت و آیان چه بدکارانی دستا نجاتَ دنت.
اے پئیما، شما وت آیانی اے کارئے شاهد و مَنّۆگر اێت. شمئے پت و پیرُکان پئیگمبر کُشتگاَنت و شما آیانی کبرانی سرا اَدّیرهَ بندێت.
چه اِد و رند شمارا گُلام و بندهَ نگوَشان، چێا که گُلامَ نزانت واجه چے کنت. من شمارا وتی دۆست گوَشتگ چێا که هرچے که من چه پتا اِشکتگ، شمارا گوَشتگُن.
شمئے مِهر باید اِنت زَگر و په دل ببیت، چه بدیا نپرت بکنێت و گۆن شَرّی و نێکیا بلچّێت.
اے چیزّانی سرا وتی مُهرێن باورا وتیگ و هُدائے نیاما بدار، تئو بزانئے و هُدا. گَل په هماییا که وتی مَنّتگێن چیزّانی سرا وتا مئیاریگَ نکنت.
اگن هما کارانَ کنان که کنگِشَ نلۆٹان، گڑا مَنّان که شَریَت شَرّ اِنت.
چێا که گُنهکارێن تَب و سَرِشتئے واهَگ پاکێن روهئے هِلاپ اَنت و پاکێن روهئے واهگ گُنهکارێن تَب و سَرِشتئے هِلاپ اَنت. اے گۆن یکدومیا جنْگا اَنت و پمێشکا شما آ کارانَ نکنێت که کنگِشَ لۆٹێت.
بله پدا هم هُدائے سرا باورمند مُهرَ اۆشتنت، لۆگێئے مُهکمێن بنیادئے پئیما. هُدایا وتی باورمندانی سرا اے هبر نَکش کرتگ و مُهر جتگاَنت: ”هُداوند وتی مردمان پجّاهَ کاریت“ و ”هرکَس که هُداوندئے ناما گیپت، باید اِنت وتا چه بدکاریا دور بداریت.“
ما سجّهێن باز رَدَ جنێن و ٹَگلَ ورێن. اگن کَسے چه وتی هبران ٹَگل مئوارت، تمان و کاملێن انسانے و وتی سَرجمێن جسم و جانئے مَهارا داشتَ کنت.
لهتێنا چه آسا بکَشّێت و برَکّێنێت و دگه لهتێنا رهمت پێش بدارێت بله گۆن تُرس و لَرز و چه آیانی جامگان هم نپرت بکنێت که آیانی جسما پلیت کرتگاَنت.