12 گڑا، شَریَت پاک اِنت، هُکمی هم پاک و نێک و آدل اِنت.
منا تئیی هُکم چه تلاها دۆستتر اَنت، چه اَسلیگێن تلاها گێشتر.
او هُداوند! تئو آدل ائے و تئیی هُکم برهَکّ اَنت.
تئیی هبر پاک و پَلگار اَنت و تئیی هزمتکارا دۆست اَنت.
منی دپ تئیی هبرا بنازێنات، که تئیی سجّهێن رهبند په اَدل اَنت.
گۆن وتی هزمتکارا کرتگێن کئولا بدار هما کئولا که گۆن هُداتُرسانَ کنئے.
تئیی سجّهێن پرمان پُراِهتبار اَنت، منا کُمَک کن که مردم منا مُپت و ناهَکّا آزارَ دئینت.
گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.
گڑا چه باورئے راها ما شَریَتا پرۆشێن و هرابَ کنێن؟ هچبر! ما شَریَتا مُهرترَ کنێن.
ما زانێن که شَریَت روهی چیزّے، بله من نَپسانی مردمے آن که گُلامێئے پئیما گناهئے کِرّا بها بوتگان.
اگن هما کارانَ کنان که کنگِشَ نلۆٹان، گڑا مَنّان که شَریَت شَرّ اِنت.
ما زانێن که شَریَت شَرّ اِنت، بله اگن یکّے په شَرّی کاری ببندیت.