اے لۆگا کَسّ چه من مستر نهاِنت. تئیی جندا اَبێد هچّ چیزّی چه من دور نداشتگ، چێا که تئو آییئے لۆگبانُک ائے. گڑا من چۆن چُشێن رَدێن کارے بکنان و وتا هُدائے چمّان گُنهکار بکنان؟“
او منی براتان! همے پئیما چه مَسیهئے جِسم و جانئے راها شما چه شَریَتا آزات بوتگ و مُرتگێت تان دگه کَسێئے ببێت، هماییئے ببێت که چه مُردگان جاه جناێنگ بوت، تان په هُدایا بَر و سَمر بیارێن.
بله نون ما چه شَریَتا آزات بوتگێن، چه هما چیزّا مُرتگێن که پێسرا مارا پابَندی کرتگاَت، تانکه چه روهئے نۆکێن راها هُدائے هِزمتا بکنێن، چه شَریَتئے نِبشتهانی کوَهنێن راها نه.
آییا وت مئے گناهانی بار سَلیبئے سرا وتی بڈّا لَڈّت، تانکه گناه چه مئے دلا بمریت و په نێکی و پاکی زِند بگوازێنێن، که شما چه هماییئے ٹَپّ و ٹۆران دْراه بوتگێت.