7 ”بَهتاور اَنت هما که هُدا چه آیانی ناشَریان سر گوَستگ و گناهِش بَکشگ بوتگاَنت.
تئو وتی کئومئے مئیارباری بَکشِتنت و آیانی سجّهێن گناه پۆشِتنت. اۆشت...
همے وهدا لهتێن مردما، تَهتێئے سرا وپتگێن لَنگ و مُنڈێن مردے آییئے کِرّا آورت. وهدے ایسّایا آیانی سِتک و باور دیست، گۆن لنَگا گوَشتی: ”او منی چُکّ! دلا مزن کن، تئیی گناه بَکشگ بوتنت.“
همے پئیما داوود هم هما مردمئے بَهتاوریئے هبرا کنت که هُدا چه آییئے کار و کِردا ڈنّ آییا پاک و پَلگار هسابَ کنت و گوَشیت: