چێا که ایسّائے وشّێن مِستاگئے تها هما پاکی و پَلگاری پَدّرَ بیت که چه هُدائے نێمگا اِنت، هما پاکی و پَلگاری که چه اَزل تان اَبد ایمانئے سرا اۆشتاتگ، اَنچُش که نِبیسگ بوتگ: ”هما که چه ایمانئے راها پاک و پَلگار اِنت، زِندگَ مانیت“.
بله سُنّت بئیگئے نشانی آییا رَست تان په آییئے پاکی و پَلگاریا مُهر و نَکشے ببیت که سُنّت بئیگا پێسر، چه باورئے راها هستاَتی. مَکسد اِش اَت که اِبراهێم هما سجّهێن مردمانی پت زانگ ببیت که بے سُنّت بئیگا ایمانَ کارنت و اے ڈئولا آ هم پاک و پَلگار هسابَ بنت.
اے بَهتاوری تهنا په همایان اِنت که سُنّت کنگ بوتگاَنت؟ یا په آیان اِنت هم که سُنّت نکرتگێن اَنت؟ ما گوَشێن که اِبراهێمئے باور، په آییا پاکی و پَلگاری هساب بوت.
گۆن هماییا هئوار ببان. منا آ پهرێزکاری مبات که چه شَریَتئے راها رسیت، هما پاکی و پَلگاری منا برسات که چه مَسیهئے سرا باور کنگا رسیت، هما پَلگاری که چه هُدایا رسیت، چه ایمانئے راها.
نون بوتَ کنت کَسے بگوَشیت: ”تئیی کِرّا باور هست و منی کِرّا کار و کِرد. تئو وتی باوَرا بے کار و کِردا منا پێش بدار و من چه وتی کار و کِردا، ترا وتی باوَرا پێشَ داران.“
چه ایسّا مَسیهئے هِزمتکار و کاسِد، شَمون پِترُسئے نێمگا، په همایان که چه مئے هُدا و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے برکتا، هما پئیمێن بێبهاێن باوَرے رَستگِش که مارا رَستگ.