19 وهدے وتی بێساهێن جِسم و جانی چارت، پرچا که اِبراهێما کمّ و گێش سد سال اَت، یا هما وهدا که سارَهئے سَنٹی و بێچُکّیای دیست، آ وتی باورئے سرا سُست نبوت.
گڑا اِبراهێم دێم په چێر کپت و کندِتی و وتی دلا گوَشتی: ”چه سَد سالیگێن مردێا چُکّے پێدا بیت؟ سارَه نئوَد سالَگیا چُکّے کاریت؟“
ایسّایا گوَشت: ”بیا!“ گڑا پِتْرُس چه بۆجیگا گوَرما اێر آتک و آپئے سرا ایسّائے نێمگا رئوگا لگّت.
هما دمانا ایسّایا دست شهار دات، آ گپت و گوَشتی: ”او کَمباور! چێا شکِّت کرت؟“
او کَمباوران! وهدے هُدا گیابانئے کاهان اے ڈئولا زێبا و بْرَهدارَ کنت که مرۆچی هستاَنت و باندا تَرونا سۆچگَ بنت، گڑا شمارا چِه پئیما شرترێن پۆشاکَ ندنت؟
گۆن آیان گوَشتی: ”او کَمباوران! شمارا چێا تُرسیت؟“ رَندا پاد آتک، گوات و گوَرمی هَکّل داتنت و توپّان پَهک اێرمۆش بوت.
شَرتر اِنت که چه گۆشت، شراب یا دگه هر چیزّا پهرێز بکنئے که تئیی براتئے ٹَگل ورگئے سئوَبسازَ بیت.