7 بلکێن کَسے بگوَشیت: ”اگن گۆن منی درۆگا هُدائے راستی گێشتر زاهر و پَدّرَ بیت و آییئے شان و شئوکت مستر، گڑا چێا من اَنگت په گنهکاریا مئیاریگ کنگَ بان؟“
بیاێت نون کُشێن و چه اے چاتان یکّێا دئوریَ دئیێن، گوَشێن رسترێا وارتگ. گڑا چارێن که چه آییئے وابان چے درَ کئیت.“
اے پئیما هُداوندا آ رۆچی اِسراییل چه مِسریانی دستا رَکّێنت و اِسراییلیان دیست که مِسریانی جۆن و جَسد تئیابدَپا کپتگاَنت.
پِرئون سهیگ بوت که اے مهلوک تتکگ. اِشانی بارئوا پِرئون و آییئے هِزمتکارانی اِراده بدل بوت، گوَشتِش: ”ما چێا چُشێن کارے کرت؟ اِسراییلی مئے هِزمتا کنگا اَتنت، ما چێا رئوگا اِشتنت؟“
بله منَ زانان که تان زۆرمندێن دستے مِسرئے بادشاها مجبور مکنت، آ شمارا رئوگا نئیلیت.
ایسّایا گوَشت: ”ترا راستێنَ گوَشان، همے انشپی چه کرۆسئے بانگا پێسر، منی پَجّاه آرگا سئے رندا اِنکارَ کنئے.“
اے مرد گۆن هُدائے پێشزانتی و گیشّێنتگێن شئورا شمئے دستا دئیگ بوت و شما گۆن بێدینانی کُمکّا سَلیبئے سرا دْرتک و کُشت.
هچبر! بِلّ که سجّهێن مردم درۆگبند ببنت، هُدا راستگۆ اِنت! هما پئیما که نِبیسگ بوتگ: ”پمێشکا، تئو که هبرَ کنئے برهکّ ائے و دادرسیئے وهدا کامیاب.“