21 اگن تئو دگران تالیمَ دئیئے، گڑا چێا وتی جندا تالیمَ ندئیئے؟ تئو که دُزّیئے هلاپا جارَ جنئے، بارێن وت دُزّیَ نکنئے؟
گوَشتی: ”هُدائے کتابا نبیسگ بوتگ: منی لۆگ، دْوا و پرستشئے جاگه ببیت، بله شما دُزّبازارے کنێتی.“
ایسّایا گوَشت: ”او شَریَتئے کازیان! په شما هم بَژن و اَپسۆز اِنت. شما مردمانی چَکّا گرانێن بارَ لَڈّێت که چه آیانی زۆرا گێش اِنت، بله وت په کُمکّ کنگا، لَنکُک و مۆردانگے هم نسُرێنێت.
آ هِزمتکار که وتی هُدابُندئے واهگ و دلکَشّیانَ زانت، بله اَنگت آییئے رَزا و مُرادانی سرا کار کنگا وتا تئیارَ نکنت، بازێن لَٹّے وارت.
بادشاها گوَشت: ’او بێکارێن گُلام! من ترا چه تئیی جندئے هبران مئیاریگَ کنان، تئو زانت من تْرندێن مردمے آن، اێر نکرتگێن چیزّان وتیگَ کنان و نکِشتگێنَ رُنان.
ایسّایا گۆن آیان گوَشت: ”من دلجم آن شما اے بَتَلا په منَ کارێت که ’اگن تئو داکترے ائے گڑا پێسرا وتا دْراه بکن. هما مۆجزه که ما اِشکتگ تئو کَپَرناهوما کرتگاَنت، آیان اِدا وتی شهر و هَنکێنا هم پێش بدار.‘“
هما مردم که سُنّت بوتگاَنت هم، آ وت شَریَتئے پابندیا کرتَ نکننت، بله اَنگت لۆٹنت که شما سُنّت کنگ ببێت که آ شمئے سُنّت کنگئے سرا پَهر ببندنت و وتی تئوسیپا بکننت.