32 تان گۆن هُدائے واهگ و رزایا په شادهی شمئے کِرّا بیایان و گۆن شمئے گِند و نندا نۆکێن واک و توانے بگران.
چه آیان رُکستی گپت و گوَشتی: ”اگن هُدائے رزا ببیت، دگه برے شمئے کِرّا کایان.“ گڑا بۆجیگێا نِشت و چه اِپێسُسا در آتک.
وهدے کرار بوت ما گۆن بۆجیگا ایتالیایا برئوێن، گڑا پولُسِش گۆن دگه لهتێن بندیگا، جولیوس نامێن اَپسرێئے دستا دات، که چه کئیسَرئے لشکرا اَت.
منَ زانان که وهدے شمئے کِرّا بیایان، گۆن مَسیهئے سَرجمێن برکتانَ کایان.
هُداوند اۆنێسیپُروسئے لۆگئے مردمانی سرا مهربان بات، چێا که باز برا منی اَرواهی تازَه کرتگ و منی زمزیلّانی سئوَبا شرمندگ نبوتگ.
هئو منی برات، منَ لۆٹان که په هُداوندئیگی چه تئو پائِدگے بگران. په مَسیهئیگی منی دلا اے آرام و تاهیرا بدئے.
منی بْرات! منا تئیی مِهرانی سئوَبا مزنێن وَشّی و دلبَڈّیے رستگ، چێا که تئو پلگارتگێنانی دل، آرام و تاهیر داتگ.
گڑا چُش بگوَشێت: ”اگن هُداوند بلۆٹیت، زندگَ مانێن و اے پئیم و آ پئیما کنێن.“