31 دْوا کنێت که چه یَهودیَهئے ناباورانی دستا برَکّان و اورشَلیمئے شهرا، پَلگارتگێن مردم منی هِزمتا بِمَنّنت،
رومی لشکرئے مسترا پرمان دات که پولُسا کلاتا ببرنت، شلّاک بجننت و چه آییا جُست و پُرس بکننت تان زانگ ببیت مردم چێا آییئے سرا کوکّار کنگا اَنت.
اۆدا، مزنێن دینی پێشوا و یَهودیانی سرۆکان آییئے دێما پولُسئے سرا بُهتام جت و
پِستوسا گوَشت: ”او بادشاه اَگْریپاس و دیوانئے نندۆکێن مردمان! اے مردا که شما گِندگا اێت، اورشَلیم و کئیسَریَهئے شهرانی سجّهێن یَهودیان اِشیئے سرا بازێن بُهتامے جتگ و گۆن من کوکّار کنان دَزبندیاِش کرتگ که اِشیا بکۆشارێنان.
هَنّانیایا پَسّئو دات: ”او هُداوند! من چه بازێنێا اِشکتگ که اورشَلیما، شاوولا تئیی باوَرمند باز آزار داتگاَنت.
بله هُداوندا گۆن هَنّانیایا گوَشت: ”برئو، من په وتی هِزمتکاریا، آ گچێن کرتگ که درکئوم و آیانی بادشاه و اِسراییلیانی گوَرا برئوت و په منی ناما گواهی بدنت.
بله نون اورشَلیما، پَلگارتگێنانی هِزمت کنگا رئوگا آن.
هما یهودیان که هُداوندێن ایسّا و پئیگمبر کُشتنت و مارا هم آزار دات. آ، هُدایا نارَزا کننت و هرکَسئے دژمن اَنت.
دْوا کنێت که ما چه بدکار و ردکارێن مردمان برکّێن، چێا که هر مردم باورمند نهاِنت.
هما آزار و سکّی و سۆریانی بارئوا هم زانئے که اَنتاکیَه و اِکۆنیَه و لِستْرَهئے شهران منی سرا کپتنت. من اے آزار سَگّتنت و هُداوندا منا چه اے سجّهێنان نِجات دات.
بله هُداوند منی کَشا اۆشتات و منا زۆر و واکی دات، تانکه من سَرجمیا پئیگامئے جارا بجنان و سجّهێن درکئوم بشکُننت. اے پئیما من چه شێرئے دپا رَکّتان.