25 بله نون اورشَلیما، پَلگارتگێنانی هِزمت کنگا رئوگا آن.
چه آیان رُکستی گپت و گوَشتی: ”اگن هُدائے رزا ببیت، دگه برے شمئے کِرّا کایان.“ گڑا بۆجیگێا نِشت و چه اِپێسُسا در آتک.
چه اے کارانی سَرجمیا رَند، پولُسا وتی دلا شئور کرت مَکْدونیَه و اَکایَهئے دَمگان گوَزان، اورشَلیما برئوت. گوَشتی: ”چه اۆدئے رئوگا رَند، منا اَلّم، رومئے شهر هم گِندگی اِنت.“
پولُسئے شئور اَت، اِپێسُسئے شهرا هچّ مهاۆشتیت، تانکه آسیائے دَمگا باز مهتل مبیت. آییا اِشتاپ اَت که اگن بوتَ کنت پِنْتیکاسْتئے ائییدئے رۆچا اورشَلیما ببیت.
انّون گۆن پاکێن روهئے رهشۆنیا اورشَلیما رئوان. نزانان اۆدا گۆن من چے بئیگی اِنت.
نون لهتێن سالان و رَند، پِر ترّت و اورشَلیما آتکان، تان هما هئیراتان که منا په کُمکّ کنگا گۆن اَتنت وتی کئوما برسێنان و کُربانیگ هم بکنان.
هَنّانیایا پَسّئو دات: ”او هُداوند! من چه بازێنێا اِشکتگ که اورشَلیما، شاوولا تئیی باوَرمند باز آزار داتگاَنت.
هُدائے پَلگارتگێن مردمانی هاجتان پوره کنگا شریکدار ببێت و وتی لۆگئے دروازگا په دَرامدانی مهمانداریا پَچ بکنێت.
آیان چه ما بَسّ همینچک لۆٹت که نێزگاران بێهئیال مکنێن و من وت هم چه پێسرا په هُبّ و واهگے همے کارا کنگا اَتان.