براتان! ما چه شما دَزبندیَ کنێن، هما که تَمبَل و جاندُزّ اَنت، آیان سرپد بکنێت، هما که دلپرۆش اَنت، آیان دلبڈّی بدئیێت، هما که نزۆر اَنت، آیان کُمکّ بکنێت و سجّهێنانی برداشتا بکنێت.
او چُکّان! په شما نبیسگا آن، چێا که شما پتا زانێت. او واجهێن پتان! په شما نبیسگا آن، چێا که شما هماییا زانێت که چه اَزلا اِنت. او وَرنایان! په شما نبیسگا آن، چێا که توانا و تَمَرْد اێت و هُدائے هبر شمئے دلا اِنت و شما شئیتان پرۆش داتگ.