21 شَرتر اِنت که چه گۆشت، شراب یا دگه هر چیزّا پهرێز بکنئے که تئیی براتئے ٹَگل ورگئے سئوَبسازَ بیت.
بله په اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالی نجتگ، هُدائے هبر آییئے دلا، تان دێرا نمانیت و جاگهَ نکنت. وهدے هُدائے گال و هبرانی سئوَبا سکّی و آزارے برسیتی، هما دمانا چه راها ٹَگلیت و کپیت.
ایسّایا چَکّ تَرّێنت و گۆن پِتْرُسا گوَشتی: ”او شئیتان! چه منی دێما دور بئے. تئو منی راها بندگا ائے، تئیی هئیال هُدایی هئیالے نهاِنت، انسانی هئیالے.“
بیاێت چه اِد و رند یکدومیئے هُکما مبُرّێن. اِشیئے بدلا، وتی دلا شئور بکنێت که آ دگه براتانی پادْراها مان گیشّێنۆکێن ڈۆک اێر مکنێت و بند مبندێت.
چێا که هُدائے بادشاهی په ورگ و نۆشگ نهاِنت، آییئے بادشاهی، پَلگاری و سُهل و شادهی اِنت که چه پاکێن روها رسیت.
تانکه شما سرپد ببێت که کجام چیزّ شَرتر اِنت و تان مَسیهئے آیگئے رۆچا پاک و بےائیب بمانێت و
بله منا گۆن تئو لهتێن گِلگ هست. تئیی کِرّا لهتێن مردم هست که بَلیامئے تالیمئے منّۆک اَنت. بَلیاما بالاک سۆج دات که په اِسراییلئے چُکّان دامے چێر بگێجیت که اِسراییلئے چُکّ، په بُتان کرتگێن کُربانیگان بوَرنت و بێراه و رهبندێن وپت و واب بکننت.