منی پِر ترّگئے مِسال، همے ڈئولا اِنت که مردے دور و دْراجێن سپرێا برئوت، رُکست کنگئے وهدا، سجّهێن هِزمتکارانی کار و باران سر و سۆج بکنت و نِگهپانا هُکم بدنت: ’سار و هُژّار بئے!‘
تئو کئے ائے که دگرێئے هِزمتکارئے سرا هُکم ببُرّئے؟ آ وتی جندئے هُدابندئے پێشگاها اۆشتیت یا کپیت. بله بزان که اۆشتیت، چێا که هُداوندا اے واک هست که آییا بداریت.
منا هر چیزّ رستگ و سکّ باز رستگ. گۆن اِپاپْرۆدیتوسا هرچے که شما دێم داتگ، منا رَسِتگاَنت و نون منا هر چیزّ هست. شمئے اے ٹێکی وشبۆێن شُگرانه و دلپَسندێن کُربانیگے که هُدایا وَشنۆدَ کنت.
براتان! نون گُڈسرا منَ گوَشان که هرچے که راست اِنت، هرچے که شَرپدار اِنت، هرچے که شَرّ اِنت، هرچے که پاک اِنت، هرچے که دۆستناک اِنت، هرچے که ستا کرزیت، هرچے که نێک اِنت و تئوسیپ کنگَ بیت، هما چیزّانی بارئوا پِگر بکنێت.
بله اگن جنۆزامێا چُکّ یا نُماسگ هست، گڑا چُکّ و نماسگ وتی هُداتُرسیا ائولا وتی لۆگئے تها پێش بدارنت و وتی لۆگئے هئیالا بدارنت و اے پئیما وتی مسترێنانی هَکّا اَدا بکننت. چێا که اے کار هُدایا دۆستَ بیت.
بله اے کارا گۆن نرمی و په سنگینی بکنێت. وتی جَبین و وجدانا پاک و ساپ بدارێت، تانکه شمارا بد و رَد گوَشگئے وهدا، آ مردم گۆن شمئے نێکێن مَسیهی کِردارئے گِندگا چه وتی زاه و زَکَتان پَشَل و شرمندگ ببنت.