Biblia Todo Logo
Онлайн Библия

- Реклами -




پولُسئے کاگد په رومیان 12:2 - هُدائے پاکێن کتاب، بلۆچی زبانا

2 گۆن اے دنیایا همرنگ و همدرۆشم مبێت، چه وتی پِگر و پَهمئے نۆک کنگئے راها بدل ببێت، تان شما بزانێت و گیشّێنت بکنێت که هُدائے واهگ چے اِنت، کجام چیزّ شَرّ، کامل و هُدایا پَسُند اِنت.

Вижте главата копие




پولُسئے کاگد په رومیان 12:2
61 Кръстосани препратки  

تئیی هبر چۆنێن شیرکنێن تامے کننت، منی دپا چه بێنگا شیرکنتر اَنت.


تئیی سجّهێن رهبندانی راستیا مَنّان، پمێشکا منا چه هر رَدێن راها نپرت اِنت.


او هُداوند! په هما نجاتا تلوَسَگا آن که چه تئیی نێمگا اِنت و تئیی شَریَت منی شادمانی اِنت.


چه تئیی دپا در آتکگێن شَریَت په من چه هزاران تِلاه و نُگرها شرتر اِنت.


تئیی شَریَت منا چۆن دۆست اِنت، سجّهێن رۆچا همِشیئے پِگرا آن.


بچَشێت و بچارێت که هُداوند نێک اِنت، بَهتاور هما اِنت که آییئے مئیار و باهۆٹَ بیت.


او هُدا! منی درونا پاکێن دلے بجۆڑێن و منی دل و جبینا پدا مُهرێن روهے بیار.


گۆن گێشترێن مردمان گۆن مکپ و بدێن کار مکن. جێڑهێئے سرا که شاهدیَ دئیئے، اِنساپا لگتمال مکن، بِلّ تُرے گێشترێن مردم هما نێمگا اَنت.


آ تُهم که شِزّ و ڈَنگرانی تها رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا گۆشَ داریت، بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپه، آییا رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت.


بله دنیایی پرێشانی و مال و زَرّئے هِرس و جۆپَه و آ دگه چیزّانی لۆٹ و واهگ آیان رَدَ دئینت و نئیلنت هُدائے هبر سبز بترّیت و بَر و بَروَرد بدنت.


چه اِد و رند، گۆن شما باز هبرَ نکنان، چێا که اے جهانئے سردار شئیتانَ کئیت. آییا منی سرا هچّ واک و اِهتیار نێست.


اگن شما اے دنیایی مردم بوتێنێت، دنیایا شمارا وتیگانی ڈئولا دۆست داشتگ‌اَت. بله شما دنیایی مردم نه‌اێت و من شمارا چه اے دنیایا در چِتگ، پمێشکا دنیا چه شما نپرتَ کنت.


من تئیی هبر اِشانا سر کرت. اَنچُش که من دنیایی مردمے نه‌آن، اے هم دنیایی مردم نه‌اَنت، پمێشکا دنیا چه اِشان نَپرتَ کنت.


دنیا چه شما نَپرت کرتَ نکنت بله چه من نَپرتَ کنت، چێا که من دنیائے مردمانی بارئوا گواهیَ دئیان که آیانی کار سِلّ اَنت.


او براتان! منی دَزبندی گۆن شما اِش اِنت که گۆن هُدائے رَهمتانی چارگا، وتی جِسم و جانا چۆ زِندگێن کُربانیگێا پێش بکنێت که پاک و پَلگار اِنت و هُدایا پَسُندَ بیت. اے شمئے روهانیێن پرستش اِنت.


اِشانی بدلا، هُداوند ایسّا مَسیها وتی پۆشاک بکنێت و وتی گُنهکارێن سَرِشتئے واهگانی سَرجم کنگئے پد و رندا مبێت.


گڑا، شَریَت پاک اِنت، هُکمی هم پاک و نێک و آدل اِنت.


ما زانێن که شَریَت روهی چیزّے، بله من نَپسانی مردمے آن که گُلامێئے پئیما گناهئے کِرّا بها بوتگان.


وتی دِل و دَرونا، چه هُدائے شَریَتا شادان آن،


ایسّا مَسیها وتا په مئے گناهانی دور کنگا نَدر کرت که مئے هُداێن پتئے واهگئے برکتا مارا چه انّوگێن هرابێن زمانگا برکّێنیت.


هُدائے رَزا اِش اِنت که شما پاک و پَلگار ببێت و وتا چه هئوَس و سْیَه‌کاریا دور بدارێت.


هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.


هما هُدادۆستی که مئے هُداێن پت، پاک و بےائیبیَ زانت: ”سکّیانی وهدا جنۆزام و چۆرئوانی دستا گِرگ“ و ”وتا چه اے دنیائے گَندگیان پاک دارگ“ اِنت.


او زِنهکاران! نزانێت که دنیائے دۆستی، هُدائے دُژمنی اِنت؟ هرکَس که دنیائے دۆستیئے رندا اِنت، وتا هُدائے دژمنَ جۆڑێنیت.


هبرزورێن چُکّانی پئیما ببێت. مئیلێت که شمئے زِند هما ڈئولا سِلّێن واهگانی دستا ببیت که شمئے نازانتیئے وهدا بوتگ.


شما زانێت که چه هما ناهودگێن زِندا که چه شمئے پت و پیرێنان شمارا رَستگ‌اَت، مۆکگ بوتگێت، بله گۆن نُگره و سُهرا نه، که اَبدمان نه‌اَنت،


اے پئیما، نون آ وتی منتگێن جسمی زِندا اِنسانی لۆٹ و واهگانی سرا نگوازێنیت، هُدائے واهگانی سرا گوازێنیت.


همے پئیما، ماشمارا چه اے چیزّان وتی بێبها و سکّێن مزنێن کئول و واده‌ای داتگ تان گۆن هُدایی زاتا شریکدار ببێت و چه هما تباهیا برَکّێت که دنیایا هست‌اِنت و سِلّێن واهگانی بَر و سَمر اِنت.


هما مردم که گۆن مئے هُداوند و رَکّێنۆک ایسّا مَسیهئے زانگ و پجّارگا چه اے دنیائے سِلکاریانَ رَکّنت، اگن پدا هما سِلکاریانی تۆکا بکپنت، رندی هالِش چه پێسریگێنا هم گنترَ بیت.


او براتان! چه اے هبرا هئیرت مکنێت که دنیا گۆن شما نَپرتَ کنت.


ما زانێن که هُدائے چُکّ اێن و سجّهێن دنیا شئیتانئے زۆر و واکئے چێرا اِنت.


بلاهێن اژدیا در کنگ بوت، هما کوَهنێن مار، که اِبلیس و شئیتان گوَشگَ بیت و سجّهێن دنیایا گُمراه کنگا اِنت. آ گۆن وتی پرێشتگان زمینا دئور دئیگ بوت.


زمینئے سرا نِشتگێن سجّهێن مردم رسترا پرستشَ کننت، آ سجّهێن که آیانی نام دنیائے اَڈّ بئیگا پێسر ”زِندئے کتابئے“ تها، گوَرانڈئے کتابا نبشته کنگ نبوتگ‌اَتنت، هما گوَرانڈ که هلار کنگ بوتگ‌اَت.


Последвай ни:

Реклами


Реклами