31 نون آ ناپرمان بوتگاَنت تانکه چه هما رَهمتا که شُمارا رَستگ، آیان هم رَهمت برسیت.
بله بازێنێا اے وشّێن مِستاگ نمَنِّتگ، چێا که اِشئیا نَبیَ گوَشیت: ”او هُداوند! مئے پئیگامئے سرا کئیا باور کرت؟“
چێا که، اگن آیانی دئور دئیگ جهانئے سُهل و وشّانی اِنت، گڑا آیانی زورگ چه مُردگان زِندگ بئیگا اَبێد، چے بوتَ کنت؟
او براتان! چۆ مبیت وتا چه وتی کَدّ و کِساسا مستر بزانێت. پمێشکا نلۆٹان چه اے رازا ناسرپد ببێت که اِسراییلئے یکّ بهرێئے سرا سَکدلی تان هما وهدا آتکگ که دَرکئوم سَرجمیا بیاینت گۆن.
هما پئیما که یکّ وهدے شما هُدائے ناپرمان اتێت بله اَنّون چه اِسراییلیانی ناپرمانیا، هُدائے مِهر و رَهمت شمارا رست،
چێا که هُدایا سجّهێن مردم ناپرمانیئے بندیگ کرتگاَنت تانکه سجّهێنانی سرا رَهم بکنت.