29 چێا که هُدا وتی ٹێکیا پَچَ نگیپت و وتی گْوانکا پِرَ نترّێنیت.
هما پئیما که یکّ وهدے شما هُدائے ناپرمان اتێت بله اَنّون چه اِسراییلیانی ناپرمانیا، هُدائے مِهر و رَهمت شمارا رست،
ما زانێن، هُدا سجّهێن چیزّان په وتی دۆست دارۆکانی شَرّی و اێمنیا کارَ بندیت، په همایان که هُدائے مکسدا گْوانک جنَگ بوتگاَنت.
آ که هُدایا چه پێسرا گیشّێنتنت، گْوانکی هم جتنت، آ که هُدایا گْوانک جتنت، پاک و پَلگاری کرتنت و آ که پاک و پَلگاری کرتنت، شان و شئوکتی هم داتنت.
من دێم په مِنزلا تَچان آن تانکه هما اِنام و دادا بِکَٹّان که په آییا هُدایا منا ایسّا مَسیهئے برکتا دێم په اَرشا تئوار کرتگ.
پمێشکا ما مُدام په شما دْوا کنێن که شمئے زندگی انچُش ببیت که هُدائے گْوانکا بکرزیت. هُدا گۆن وتی زۆر و واکا شمئے نێکێن اِرادهان پوره کنات و هر کارے که شمئے ایمان شمارا پرماییت، آییا سَرجم کنات.
هُدایا مارا نجات داتگ و په پاکێن زندێا گْوانک جتگ. مارا مئے کرتگێن کارانی سئوَبا گوانکی نجتگ، وتی جندئے اِراده و رهمتئے بُنیادا گوانکی جتگ و اے رهمت مارا ایسّا مَسیهئے برکتا، چه اَزلا دئیگ بوتگ و
او منی براتان! پمێشکا وتی سجّهێن جُهدا بکنێت که اے گْوانک جنَگ و گچێن بئیگئے تها مُهر بۆشتێت، چێا که اگن چُش بکنێت، هچبر ٹَگلَ نئوَرێت.