14 په اے اُمێتا که وتی جندئے مردمان هَسَدّیگ بکنان و اے پئیما چه آیان لهتێنا برَکّێنان.
لابانا گۆن آییا گوَشت: ”تئو منی هَڈّ و هۆن ائے.“ آکوب تان ماهێا آییئے کِرّا جَلِّت.
پدا جُستَ کنان: ”اِسراییل سرپد نبوتگ؟“ ائولا، موسّا چه هُدائے کئولا گوَشیت: ”من شمارا هما مردمانی هَسَدّیگَ کنان که کئومے نهاَنت؛ شمارا گۆن ناسرپدێن کئومے هِژمناکَ کنان.“
گڑا جُستَ کنان، آیان اَنچُش ٹَگل وارتگ که بکپنت و پدا پاد آتک مکننت؟ هچبر! آیانی ٹَگل ورگئے سئوَبا رَکّگ په دَرکئومان آتکگ تان اِسراییلیانی هَسَدّ پاد بیئیت.
درێچا وتی همرَگ و همزاتێن براتانی هاترا، من نالت کنگ بوتێنان و چه مَسیها بسِستێنان.
اے گپّ راست اِنت و سرجمیا مَنّگَ کَرزیت که ایسّا مَسیه په گنهکارانی رکّێنگا دنیایا آتک و اِشانی تها گَنترێن من آن.
هما هُدا که په سجّهێن مردمان نجاتئے واهگدار اِنت و لۆٹیت که هر مردم راستیا پَجّاه بیاریت و بِمَنّیت.
وتی زند و تالیم دئیَگئے نێمگا شرّیئے سرا دلگۆش بکن و دێما برانِش کن. اگن اے کاران بکنئے، وتا هم رَکّێنئے و وتی گۆش دارۆکان هم.
هُدایا مارا نجات داتگ و په پاکێن زندێا گْوانک جتگ. مارا مئے کرتگێن کارانی سئوَبا گوانکی نجتگ، وتی جندئے اِراده و رهمتئے بُنیادا گوانکی جتگ و اے رهمت مارا ایسّا مَسیهئے برکتا، چه اَزلا دئیگ بوتگ و
گڑا هُدائے گچێن کرتگێنانی هاترا من هر چیزَّ سگّان که آیان هم نجات برسیت. اے نجات و اِشیئے ابدمانێن شان و شئوکت ایسّا مَسیهئے سرا ایمان آرگئے برکتا رسیت.
هُدایا مارا رکّێنت. مارا مئے نێکێن کارانی سئوَبا نرکّێنتی، وتی رهمئے سئوَبا رکّێنتی. آییا مارا شُشت و پاکێن روهئے برکتا نۆکێن زندے دات و اے پئیما مارا رکّێنتی.
من آییا په تئو پِر تَرّێنَگا آن، بزان وتی دلا په تئو رئوان دئیگا آن.
بزانێت که هرکَس یکّ گُنهکارێا چه گُمراهیا بتَرّێنیت، گُنهکارا چه مرکا رَکّێنیت و بازێن گناهێئے بَکشگئے سئوَبسازَ بیت.