7 ”یا ’کئے جُهلێن کَبرا اێرَ کپیت؟‘“، بزان که مَسیها چه مُردگان بُرزاد بیاریت.
جِنّان گۆن ایسّایا دَزبندی کرت که آیان، جُهلێن تَهتَرونئے چاتا دئور دئیگئے هُکما مدنت.
ایسّا په مئے گناهان، مَرکئے دستا دئیگ بوت و په مئے پاک و پَلگار کنگا، چه مُردگان جاه جناێنگ بوت.
مَسیها هم یکّ برے په مئے گناهان سکّی سگّت، بزان آ ”نێک و پاکا“ په گُنهکاران وتی جان نَدر کرت تان مارا په هُدایا سر بکنت. مَسیه جسمی کُشگ بوت بله روها زندگ کرت.
هما مَسیه که آسمانا شتگ و نون هُدائے راستێن نێمگا نِشتگ و پرێشتگ و زۆر و واک، هماییئے دستئے چێرا اَنت.
من زندگێن آن. من مُرتگاَتان و بچار، نون زندگ آن، اَبد تان اَبد. مرک و مُردگانی جهانئے کِلیت منا گۆن اَنت.